Spróbuj przypomnieć sobie sytuację, w której, pomimo niechęci i wbrew własnemu komfortowi, zrobiłeś coś, co ostatecznie przyniosło więcej dobra.

Mt 21,28-32

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: „Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: «Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy». Ten odpowiedział: «Idę, panie!», lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: «Nie chcę». Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?” Mówią Mu: „Ten drugi”. Wtedy Jezus rzekł do nich: „Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć”.

Pierwszy syn obiecuje, że wykona polecenie ojca, mówiąc pokornie: „Idę, panie!”, jednak nie wywiązuje się z obietnicy. Drugi syn zdecydowanie odmawia, a ostatecznie spełnia oczekiwanie ojca. Jezus pyta, która postawa jest lepsza. Jak uważasz?

Żaden z dwóch synów nie zachował się idealnie. Tylko czy Bogu zależy na tym, żeby było idealnie? Chęć naprawienia swojego postępowania, odwaga, by coś zmienić, i jeszcze raz rozeznana ostateczna decyzja – to dynamika działania człowieka pragnącego iść za Bogiem. Nie uparte dążenie do celu i bezwzględne posłuszeństwo, ale wrażliwość na głos sumienia – to wartość w Jego oczach.

Gdy popełniasz błąd, Pan pomaga ci podnieść się z upadku, opatruje twoje rany i zawsze jest gotowy, by iść z tobą dalej. Wielkim darem w takiej sytuacji staje się skrucha, która dla serca jest jak opatrunek, leczy z pychy i chęci oceniania innych.

Jeśli chcesz, możesz poprosić Boga, abyś był krytyczny wobec własnego zdania, a słysząc Boże zaproszenie do uczynienia większego dobra, miał odwagę zmienić stanowisko.

Recytowany

Polecane akcje

Zapisz się do newslettera, bądź na bieżąco