Przypomnij sobie medytację, konferencję lub homilię, której treść szczególnie dotknęła twego serca.

Mk 4,1-20

Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej, na jeziorze, a cały tłum stał na brzegu jeziora. Nauczał ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce: „Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno ziarno padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je. Inne padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo nie było głęboko w glebie. Lecz po wschodzie słońca przypaliło się i uschło, bo nie miało korzenia. Inne padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i wydawały plon, wschodząc i rosnąc; a przynosiły plon trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”. I dodał: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”

A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieść. On im odrzekł: „Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, aby „patrzyli uważnie, a nie widzieli, słuchali uważnie, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im odpuszczona wina”. I mówił im: „Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże więc zrozumiecie inne przypowieści? Siewca sieje słowo. A oto są ci, którzy są na drodze: u nich sieje się słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi Szatan i porywa słowo w nich zasiane. Podobnie zasiewem na gruncie skalistym są ci, którzy gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością, lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Potem gdy nastanie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to ci, którzy wprawdzie słuchają słowa, lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że pozostaje bezowocne. Wreszcie zasiani na ziemię żyzną są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”.

Jezus wyjaśnia apostołom, że „siewca sieje słowo” – siewca przynosi Dobrą Nowinę. Ona jest skarbem, który z radością się przyjmuje i którym pragnie dzielić się z innymi. Zastanów się, co jest dla ciebie szczególnie ważne w przesłaniu Ewangelii?

Czasami może nam się wydawać, że zgubiliśmy słowo – zwłaszcza gdy doświadczamy rutyny w słuchaniu Ewangelii i regularnej modlitwie. Słowo wydaje się już nie zaskakiwać, ani poruszać. Jednak ziarno, które wpada w glebę, nawet gdy jest niewidoczne, wzrasta. Rośnie także obok innych roślin. Spróbuj spojrzeć na swój dzień lub tydzień. Pośród wielu rzeczy jest tam także obecna twoja relacja z Bogiem.

Słowo zmierza do tego, by przynieść owoc. Plon jednak poprzedzony jest długim okresem wzrostu. Choć do nas należy staranie, głównym odpowiedzialnym za wzrost jest Duch Święty. To o Nim mówią, że nawet ze zła, niedoskonałości, słabości potrafi wyciągnąć dobro. On przynosi owoce wiary, nadziei i miłości. Zatrzymaj się nad tą tajemnicą, że gdzieś pośród wielu twych zajęć, spotkań i innych doświadczeń zawsze towarzyszy ci Duch Święty.

Zwróć się do Ducha Świętego z tym, co poruszyło cię na tej modlitwie.

Chwała Ojcu...

Różaniec

Polecane akcje

Zapisz się do newslettera, bądź na bieżąco