Wyobraź sobie, że o poranku wchodzisz do piekarni. Chociaż w powietrzu unosi się zapach świeżego chleba, to wszystkie pułki są puste. Nagle za ladą pojawia się ktoś trzymający w dłoniach bochenek chleba.

J 6,52–59

Żydzi sprzeczali się między sobą, mówiąc: „Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?” Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”. To powiedział, nauczając w synagodze w Kafarnaum.

Przypomnij sobie sytuację, w której byłeś głodny lub spragniony. Jezus mówi, że Jego Ciało jest prawdziwym pokarmem, a Krew prawdziwym napojem. To znaczy, że może nasycić twój głód i pragnienie. Jakie myśli i uczucia rodzą się w tobie, gdy słyszysz te słowa z ust Jezusa?

Słuchacze Jezusa są oburzeni Jego słowami. Rodzą się w nich pytania dotyczące sposobu, w jaki Jezus miałby dać im swoje Ciało do jedzenia. Nie boją się konfrontować ze swoimi wątpliwościami. Czy ty pozwalasz sobie na takie pytania? Z kim konfrontujesz swoje wątpliwości?

Na końcu Jezus obiecuje, że kto będzie spożywał chleb, którym jest On sam, będzie żył na wieki. Jego obecność jest źródłem życia, które wykracza poza życie biologiczne i trwa na wieki. Czy wierzę w to? Jakie uczucia i myśli rodzi we mnie ta obietnica Jezusa?

Opowiedz Jezusowi o tym, co wydarzyło się w tobie podczas tej modlitwy. Jeśli chcesz, poproś Go o łaskę żywej wiary w Jego eucharystyczną obecność.

Okresy liturgiczne

Polecane akcje

Zapisz się do newslettera, bądź na bieżąco