Gdziekolwiek się w tej chwili znajdujesz, spróbuj uświadomić sobie, że jesteś w obecności żywego Boga.

Mt 1,18-24

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel”, to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

Sprawiedliwość oznaczała u Żydów postępowanie zgodnie z Prawem Mojżeszowym. Skoro Józef jest określony jako człowiek sprawiedliwy, oznacza to, że kochał i zachowywał Prawo. Jednak według prawa jego młoda żona powinna zostać ukamienowana. Zaszła bowiem w ciążę w niejasnych okolicznościach, jeszcze przed dopełnieniem małżeństwa. Spróbuj wczuć się w dylemat, przed jakim stanął Józef: wypełnić prawo czy ocalić Maryję?

Józef, chociaż kochał Prawo, rozumiał, że najdoskonalszym jego wypełnieniem jest miłość. Kiedy naprawdę kochamy i troszczymy się o innych, nasze sumienie podpowiada nam, jak postępować zgodnie z Bożą wolą.

Słysząc dzisiejszą opowieść o Józefie, możemy zobaczyć, że Jezus od dzieciństwa był wychowywany w atmosferze wolności i miłości; szacunku do Prawa i troski o konkretnego człowieka. W jakich sytuacjach twojego życia możesz zainspirować się tą postawą?

Na zakończenie porozmawiaj z Józefem o tym, co było dla ciebie ważne w dzisiejszej modlitwie.

Rachunek sumienia

Polecane akcje

Zapisz się do newslettera, bądź na bieżąco