Dzień 16

„(Miłość) we wszystkim pokłada nadzieję”. 

1. Usiądź spokojnie i wyrównaj oddech. Bóg jest tu teraz i jak zawsze zaprasza cię na spotkanie.  
    
2. Zobacz ojca z przypowieści o synu marnotrawnym. Zobacz, jak wyczekuje powrotu swojego ukochanego dziecka. Zobacz nadzieję, jaka w nich jest.
    
3. Rozważ. Wiele lat temu zdawałem egzamin z jednego z mniej ważnych przedmiotów. Nie udało mi się przeczytać wszystkich lektur wymaganych do zaliczenia. Wykładowca był człowiekiem starszym i o niezwykłej przenikliwości. Zapytał o lektury, a ja szczerze odpowiedziałem, że nie udało mi się ich przeczytać. Zapytał więc, czy zrobię to po egzaminie. Miałem szczerą chęć, by to zrobić, i zapewniłem, że tak, choć wiedziałem, że jest to mało prawdopodobne. On spojrzał mi w oczy i wpisał ocenę. Do dziś pamiętam ten akt zaufania danego mocno na wyrost. I choć nie pamiętam większości rzeczy, których się uczyłem, a nawet z czego był to egzamin, do dziś pamiętam jego spojrzenie i to, co zrobił. Czy gdyby uzależnił wystawienie oceny od przeczytania lektur i wnikliwego sprawdzenia zdobytej w ten sposób wiedzy, przyniosłoby to owoc? Pewnie niewielki. Po latach zrozumiałem, że nadzieja, jaką pokładamy w człowieku, ma większą moc oddziaływania, leczenia i wyzwalania dobra niż jakakolwiek inna formacja. Ta lekcja zmieniła sposób, w jaki patrzę na ludzi. Mam nadzieję co do nich i spodziewam się dobra. Nadzieja to spodziewanie się dobra. Zawsze. 
    
4. Odpowiedz sobie na pytanie, w czym albo w kim pokładasz nadzieję.