Dzień 1

„Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący”.

1. Usiądź wygodnie i uspokój swoje myśli. Daj sobie chwilę, aby się zatrzymać i zauważyć to wszystko, co dzieje się w tobie. Dziś Bóg, który jest miłością zamieszkującą ciebie, chce spotkać się z tobą i coś ci powiedzieć.
    
2. Wyobraź sobie świątynię, w której wiszące blaszane kawałki miedzi wydają dźwięki, trochę jak dzwonki zawieszone na tarasie  i poruszane wiatrem. Zobacz też kapłanów uderzających w cymbały wydające ten sam dźwięk.
    
3. Rozważ. W pogańskich świątyniach, ale także w tej jerozolimskiej, byli śpiewacy i muzycy odpowiedzialni za wielbienie bóstwa. Używano w tym celu różnych instrumentów, tak jak robi się to dzisiaj. Święty Paweł odwołuje się do tego obrazu, by pokazać bezsens uwielbienia, w którym nie ma miłości. Bezsens mówienia, w którym nie ma miłości. Dzisiejszy świat pełen jest słów, wiadomości i informacji. Modlitwa czy Eucharystia sprowadzone jedynie do czczych słów lub zewnętrznych gestów są bardziej pogańskim obrzędem niż uwielbieniem Boga. Jest tak, jeśli nie ma w nas miłości, współczucia i przebaczenia.
    
4. Odpowiedz sobie na pytanie, czy kiedy się modlisz, uczestniczysz w Eucharystii, twoje serce napełnia się miłością. Czy jest miłosnym oddaniem się Bogu, ofiarowaniem całego siebie w zaufaniu?