Dzień 10

Teraz możemy się zastanowić nad tym, co dusza ma praktykować, aby Duch na pewno mógł w niej żyć. Wszystko sprowadza się do umartwienia ciała z jego przywarami i pożądliwościami oraz do wystrzegania się miłości własnej. W tym, co się odnosi do umartwienia ciała, św. Paweł uprzedza nas, że „ci, którzy są prawdziwymi chrześcijanami, ukrzyżowali ciało swoje z jego przywarami i pożądaniami”. Z nauczania tego świętego apostoła wnioskujemy, że kto chce być prawdziwym chrześcijaninem, to znaczy, kto żyje w duchu Jezusa Chrystusa, powinien umartwiać swoje ciało nie inaczej jak tylko ze względu na swoje oddanie Jezusowi, który z miłości do nas umartwił na krzyżu wszystkie swoje członki. Takie umartwienie musi być niezmienne, trwałe a nie chwiejne, nieprzerwane tak jak życie. Doskonały chrześcijanin nie może zadowolić się umartwieniem surowym tylko z wyglądu, ale musi ono naprawdę boleć. Tak ma przebiegać umartwienie ciała, bo Apostoł nie bez przyczyny nazywa je ukrzyżowaniem. (…)

Apostoł dodaje także: do ukrzyżowania ciała należy dodać ukrzyżowanie przywar i pożądliwości. Przywary to grzeszne przyzwyczajenia; pożądliwości to namiętności. Jedne i drugie należy stale umartwiać i krzyżować, aby nie popchnęły ciała do grzechu: kto ogranicza się do umartwienia ciała, podobny jest do głupca, który wznosi budowlę bez fundamentów.

Powiedziałem także, że aby Duch Święty mógł swobodnie żyć w duszy, należałoby strzec się przed miłością własną, która u mało ostrożnej duszy, wkrada się nawet wtedy, gdy umartwiła ona swoje ciało. Zacząłem z Apostołem i z nim chcę kontynuować aż do końca (…) I tak on w tej kwestii upomina nas: „Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy”, tak jakby chciał nam powiedzieć dla naszego wspólnego zbudowania; czy chcemy zatem żyć duchowo czyli pobudzani i prowadzeni przez Ducha Świętego? Bądźmy rozważni w umartwianiu miłości własnej, która nas nadyma, czyni gwałtownymi, wypala; starajmy się zdusić naszą chełpliwość, wybuchowość i zazdrość - trzy złe duchy, które większość ludzi trzymają w niewoli. Te trzy złe duchy stoją w całkowitej opozycji do Ducha Pańskiego. (Pietrelcina, 23 października 1914 r.)

Pozwólcie, aby Duch Święty działał w Was. Poddajcie się wszystkim Jego porywom i nic się nie bójcie. On jest mądry, słodki i dyskretny i poza dobrem, nie może nic innego uczynić. Ogromna jest dobroć Ducha Pocieszyciela dla wszystkich, a jak ogromna musi być dla Was, która Go szukacie! (Pietrelcina, Niedziela Palmowa, 29 marca 1914 r.)

Ojcze nasz…