21. Św. Benedykta od Opatrzności

Benedykta Cambiagio, bo o niej dzisiaj powiemy, urodziła się w 1791 w Langasco, małej wiosce niedaleko Genui, we Włoszech. Jej ojciec Józef i matka Franciszka byli rolnikami. Na skutek wojen napoleońskich wielodzietna rodzina Benedykty zubożała i musiała się przenieść do Pawii. Handlowali warzywami.

Od młodych lat Benedykta pragnęła obrać drogę życia zakonnego. Rodzice nie zgadzali się jednak na jej pójście do klasztoru.

Wypełniając ich wolę jednak, w 1816 roku wyszła za mąż, za Giovanniego Battistę Frassinello. Młodzi także utrzymywali się z handlu produktami ogrodniczymi. Nie mieli dzieci, a po pewnym czasie przyjęli też do siebie chorą na raka siostrę Benedykty Marię. Opieka nad chorą siostrą wzbudziła w Benedykcie i Giovannim pragnienie życia zakonnego i poświęcenie się Bogu. Postanowili żyć w czystości i zaczęli opiekować się opuszczonymi i osieroconymi dziećmi. Udali się też w pielgrzymkę do sanktuariów maryjnych, aby wypraszać łaskę lepszego poznania woli Bożej.

W 1825 roku zmarła chora Maria, i Benedykta, za zgodą męża wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek w Capriolo a Giovanni wstąpił jako brat do Zgromadzenia Księży Somasków.

W następnym roku Benedykta, ze względu na zły stan zdrowia musiała opuścić klasztor i wróciła do Pawii. Cudownie powróciła do zdrowia. Przypisywała to wstawiennictwu św. Hieronima Emilianiego. Odtąd zaczęła opiekować się młodymi dziewczętami. Za radą biskupa założyła dla nich ośrodek pomocy. Benedykta potrzebowała wsparcia w swojej działalności. Jej rodzony ojciec odmówił pomocy i wtedy biskup zwrócił się do Giovanniego. Były mąż opuścił nowicjat somasków, wrócił do Pawii, odnowił wraz z Benedyktą przed biskupem ślub czystości i zaczął aktywnie wspierać rozpoczętą działalność apostolską.

Benedykta założyła w 1827 roku w Pawii pierwszą publiczną szkołę. Była to nowość w systemie szkolnictwa i dlatego Benedykta została uznana za promotorkę szkolnictwa publicznego. Dom opieki i szkoła rozwijały się, angażowało się w nie coraz więcej osób, ale nie brakowało też nieporozumień.

Z powodu nieporozumień, a nawet pomówień, Benedykta musiała opuścić miasto w 1838 roku. Przekazała biskupowi założony ośrodek, a sama wraz z Giovannim i pięcioma najbliższymi współpracownicami udała się do Ronco Scrivia, rodzinnej miejscowości Giovanniego.

W Ronco Scrivia zakłada szkołę dla dziewcząt. Nazywa go „Domem Opatrzności", wyrażając w ten sposób swoje wielkie zaufanie Bogu. Zakłada też Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek od Opatrzności. Instytut szybko się rozwija.

W 1851 roku Benedykta wraca do Pawii, aby założyć dom dla opuszczonych dziewcząt, szkołę, sierociniec i kolegium dla dziewcząt. Dzisiaj idee Benedykty wydają się oczywiste, ale wtedy było to nowe podejście do edukacji dziewcząt i określania roli kobiety w społeczeństwie.

Benedykta umiera w Ronco Scrivia 21 marca 1858 roku. Beatyfikował ją i kanonizował św. Jan Paweł II. W homilii na Mszy św. beatyfikacyjnej powiedział: "Ta prosta kobieta opierała swą działalność na podstawach ściśle teologicznych. Na Eucharystii będącej źródłem odwagi, światła i wytrwałości. Na całkowitej uległości Bożej Opatrzności. Na czynieniu wszystkiego tylko przez wzgląd na miłość do Boga i dla Jego upodobania".