3. Najświętsze Imię Jezus

Anioł zjawił się także św. Józefowi we śnie i powiedział:

„Nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.

Syna Bożego określano na wiele różnych sposobów, ale to właśnie pod imieniem Jezus odbiera największą cześć. Hebrajskie imię Jehoszua, czy w krótszej wersji Jeszua, jest imieniem teoforycznym, zawiera w sobie imię Boga. Oznacza „Jahwe zbawia”, lub „Jahwe jest zbawieniem”. Mówi zatem o posłannictwie Syna Bożego, o Jego misji.
Imię Boga jest narzędziem zbawiania i ma olbrzymią moc. Chrystus zapewnia o tym solennie, mówiąc:

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie”.

W imię Jezusa uczniowie będą wyrzucać złe duchy, będą mówić nowymi językami, będą brać do rąk węże i nie zaszkodzi im wypita trucizna, będą leczyć chorych, nakładając na nich ręce, jak opisuje czasy przyszłe ewangelista Marek.

I Apostołowie uwierzyli tej obietnicy. Św. Piotr w imię Jezusa leczy chromego człowieka w bramie świątyni i cieszy się, że dla imienia Jezus może znosić prześladowanie. Św. Paweł tak się rozmiłował w imieniu Pana, że wspomina je w swoich listach 254 razy. Zachęcał do oddawania czci imieniu Jezusa i sam dokonywał także cudów w Jego imię.

Kult imienia Jezus jest bardzo żywy w tradycji Kościoła. Wielką czcią otaczał je żyjący w IV wieku św. Efrem. W kazaniach wysławiał imię Jezusa św. Jan Chryzostom. Piękną modlitwę do imienia Jezus napisał św. Anzelm z Canterbury, a św. Bernard z Clairvaux układał na Jego cześć wspaniałe hymny. Kult imienia Jezus propagowali potem franciszkanie.

Działalność św. Bernardyna ze Sieny w XV wieku zapoczątkowała całkiem nowy rozdział w dziejach czci oddawanej imieniu Jezus. Ten wybitny kaznodzieja w każdej mowie wołał:

„O Imię Jezusa, wyniesione ponad wszelkie imię! O Imię zwycięskie!”.

Zawsze nosił tabliczkę z wypisanym złotymi literami imieniem Pana. Cześć imienia Jezus szerzył w całej Europie św. Jan Kapistran. Św. Joanna d”Arc wszystkie swoje listy podpisywała imieniem Pana, a w chwili konania trzykrotnie wypowiedziała imię „Jezus”. Bł. Władysław z Gielniowa każde swoje kazanie rozpoczynał od imienia Jezus. Św. Ignacy Loyola chciał, by jego zakon nosił imię Jezusa, nazywając go Towarzystwem Jezusowym, a w herbie zakonu umieścił monogram imienia Pana – litery IHS. O powszechności kultu świadczy Litania do Imienia Jezus, która powstała w XV wieku, a także to, że niemal we wszystkich krajach świata chrześcijanie pozdrawiają się słowami: „niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. Warto też wspomnieć o Modlitwie Jezusowej, czyli wielokrotnym powtarzaniu imienia Jezus, jaką od starożytności chrześcijaństwa praktykują wierni na Wschodzie.

W Kościele katolickim święto imienia Jezus obchodzone jest od XVI wieku. Do niedawna obchodzone było 1 stycznia jako święto nadania imienia Jezusowi ósmego dnia po narodzeniu, a obecnie 3 stycznia jest dniem wspomnienia i czci Najświętszego Imienia Jezus.