22. Katedra św. Piotra (święto)

W Ewangelii św. Mateusza czytamy o tym, jak Jezus przekazuje władzę Piotrowi:

„I ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Słowa te były skierowane, wobec wszystkich Apostołów, wyraźnie i jednoznacznie do Piotra. Kiedy potem Jezus nad jeziorem trzykrotnie pytał Piotra o to, czy Go kocha, po czym dodał: „Paś owce moje”, potwierdził, że powierza mu najwyższą władzę w Kościele.

Św. Łukasz w Dziejach Apostolskich ukazuje Piotra, jako tego, który przewodzi Apostołom po Wniebowstąpieniu. To on przemawia do tłumu po Zesłaniu Ducha Świętego. To Piotr został aresztowany przez Heroda, jako głowa Kościoła. On przewodzi pierwszemu soborowi w Jerozolimie. Mamy także liczne świadectwa pobytu Piotra w Rzymie. Jego śmierć męczeńska jest fundamentem, na którym zbudowany został kościół rzymski.

Biskupi Rzymu byli uważani za następców św. Piotra, któremu została przekazana władza w Kościele. Pod koniec I wieku, kiedy żył jeszcze Apostoł Jan, hierarchia Koryntu w trakcie sporu odwołała się do papieża Klemensa I, następcy św. Piotra, a nie ostatniego żyjącego Apostoła. W późniejszych wiekach wielokrotnie się zdarzało, że biskupi Rzymu mieli głos decydujący w różnych kwestiach doktrynalnych czy dyscyplinarnych, dotyczących innych stolic biskupich czy patriarszych.

Prymat Piotrowy był różnie rozumiany i sprawowany przez wieki. Podziały w Kościele doprowadziły ostatecznie do tego, że Sobór Watykański I ogłosił dogmat o tak zwanej „nieomylności papieża w sprawach wiary i moralności. Dogmat ten określa to, w co Kościół wierzył od samego początku,

„że Chrystus Pan bezpośrednio i wprost św. Piotrowi Apostołowi obiecał i powierzył prymat władzy nad całym Kościołem Bożym...”

Chrześcijanie Rzymu już od IV wieku obchodzili święto katedry św. Piotra, wspominając z wdzięcznością to, że właśnie Apostoł Piotr wybrał ich miasto i tu założył gminę chrześcijańską a z Rzymu uczynił stolicę chrześcijaństwa.

W bazylice św. Piotra w Rzymie przechowywana jest relikwia katedry Apostoła. Znajduje się za głównym ołtarzem, w absydzie. Są to fragmenty tronu (katedry), na którym miał zasiadać św. Piotr. Drogocenna relikwia to jedynie wiele kawałków drewna, spojonych bogato zdobionymi płytami z kości słoniowej. Wielki artysta Giovanni Lorenzo Bernini, zamknął ów tron w marmurowej budowli.

Tron (katedra) jest symbolem władzy zwierzchniej w Kościele Chrystusa tak dla świętego Piotra, jak również jego następców. Przechowywanie relikwii katedry w Bazylice watykańskiej świadczy o tym, że tylko biskupi rzymscy są następcami św. Piotra i przysługuje im ta władza, jaką Chrystus powierzył Piotrowi.

Do roku 1969 Kościół łaciński obchodził dwa święta związane ze Stolicą Piotrową. Od XVI wieku Paweł IV ustalił, że 18 stycznia obchodzona będzie pamiątka wstąpienia Piotra na tron w Rzymie, a 22 lutego pamiątka ustanowienia stolicy prymasowskiej w Antiochii. Jan XXIII w 1962 roku połączył te święta w jedno pod wspólną nazwą: Katedry św. Piotra.

Stolica Piotrowa jest podstawą jedności Kościoła. Dzisiejsze święto o tym przypomina. Władzy, której Jezus udzielił Piotrowi, dzisiaj udziela każdemu z jego następców.