11. NMP z Lourdes

I to właśnie słowa „Jam jest Niepokalane Poczęcie” usłyszała czternastoletnia, uboga pasterka Bernadetta Soubirous. Z tymi słowami przybiegła do swojego proboszcza w Lourdes, niewielkiej mieścinie u stóp Pirenejów. Bernadetta biegła, powtarzając je sobie, ale ich nie rozumiała, musiały być jednak bardzo ważne, bo tak przecież przedstawiła się jej „Piękna Pani”, którą od jakiegoś czasu widywała w Grocie Massabielskiej.  Powtórzone duchownemu „imię” – „Niepokalane Poczęcie”, choć tajemnicze dla prostej dziewczynki, sprawiło, że ten wreszcie zrozumiał, że to, co dzieje się w pobliskiej grocie, to o czym opowiada Bernadetta jest rzeczywiście objawieniem Maryi. Jest Jej przyjściem do świata, który potrzebuje nawrócenia – modlitwy i pokuty. I to właśnie dzisiaj wspominamy Najświętszą Maryję Pannę z Lourdes.

W Lourdes Maryja objawiła się 18 razy – w okresie od 11 lutego do 16 lipca 1858 roku. Widzieć Ją było dane tylko Bernadecie, choć z czasem do groty zaczęły napływać tłumy. To nastolatka, która dopiero co nauczyła się czytać i pisać, która jeszcze nie przystąpiła do pierwszej Komunii świętej stała się pośredniczką między Matką Boga, a światem. To ją Maryja wybrała – nie wielki uczony umysł, wielki autorytet, za którym podążają tysiące – ale dziewczynkę, która doświadczyła biedy, choroby. A co przekazała, poza trzema tajemnicami, które dotyczyły bezpośrednio samej Bernadety?

Otóż cześć objawień to milcząca obecność Maryi. Możemy powiedzieć to czas modlitwy. Jak przekazała dziewczynka, ubrana na biało Pani, w białym welonie, w pasie z błękitną szarfą i z żółtymi różami na stopach, pojawiła się z różańcem w dłoni.

Pierwszy raz Maryja przemówiła dopiero 18 lutego, w czasie trzeciego objawienia.  Prosiła wówczas by Bernadetta przychodziła do groty przez kolejnych 15 dni i to wtedy też pasterka usłyszała, że szczęście będzie jej dane dopiero w przyszłym, innym świecie.  Kolejne objawienie z 19 lutego pozostawi w tradycji pielgrzymowanie do groty ze światłem, bowiem dziewczynka miała ze sobą zapaloną świecę – a wielki świecznik stojący w grocie poniżej miejsca, gdzie ustawiona jest figura Maryi upamiętnia to miejsce, w którym dziewczynka klęczała.

 24 lutego Maryja poprosiła, by Bernadetta na znak pokuty za grzeszników ucałowała ziemię. Ponadto przekazała „Proście Boga o nawrócenie grzeszników”. Kolejnego dnia powtórzyło się wezwanie do pokuty, ale również prośba „Idź do źródła, napij się z niego i umyj twarz”, co pasterka uczyniła, odnajdując we wskazanym przez Maryję miejscu źródełko. Pierwsze uzdrowienie, po obmyciu źródlaną wodą miało miejsce już 1 marca.

Dzień później Maryja poprosiła: „powiedz księżom by wzniesiono tu kaplicę i przychodzono z procesją”. 25 marca, w święto Zwiastowania, proszona po wielokroć przez Bernadetę „Piękna Pani” wyjawiła kim jest. Od tego dnia jeszcze dwa razy pasterka ujrzy Maryję, 7 kwietnia i ostatni raz 16 lipca.

W 1862 roku, po zbadaniu przez komisję kanoniczną powołaną przez biskupa, ogłoszono prawdziwość objawień, których doświadczyła Bernadetta. W święto Matki Bożej z Lourdes Jan Paweł II w 1992 roku wprowadził obchody Światowego Dnia Chorego.