Wednesday, 13 listopada 2019

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam, jak łatwo możemy przeoczyć nawet dziewięćdziesiąt procent dobra, które nas spotyka każdego dnia. Aby nie zagubić tego, co najcenniejsze, wystarczy nawet krótka chwila zatrzymania i uświadomienie sobie, że Bóg jest blisko i nieustannie działa.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Łukasza
Łk 17,11–19 
Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!”  Na ten widok rzekł do nich: „Idźcie, pokażcie się kapłanom!” A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: „Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?” Do niego zaś rzekł: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.

Spośród dziesięciu uzdrowionych tylko jeden okazał wdzięczność swojemu Lekarzowi – Jezusowi. Pozostali byli skoncentrowani na zadaniach, jakie mieli wykonać: pokazać się kapłanom, wrócić do społeczności, od nowa zacząć układać swoje życie. W natłoku spraw i gonitwie myśli nie zdołali się zatrzymać, aby w pełni przeżyć cud, jakiego doznali. Wykorzystaj tę chwilę, aby tak jak Samarytanin zatrzymać się i pielęgnować w sobie wdzięczność za konkretne dobro, które spotkało cię w ostatnim czasie. 

Tym, który przychodzi, aby oddać Bogu chwałę, jest Samarytanin, symbol obcego, niewiernego, czyli osoba, po której można się było najmniej tego spodziewać. Bóg w swojej miłości do nas nie zna żadnych ograniczeń – jest także tam, gdzie zupełnie Go nie oczekujemy. Przypomnij sobie, kiedy ostatnio Bóg zaskoczył cię, przychodząc ze swoją łaską w nieszablonowy sposób. Czy już Mu za to podziękowałeś?

Dziesięciu trędowatych może symbolizować proporcje naszej wdzięczności do ilości innych spraw, które tak często zaprzątają naszą głowę i odwracają uwagę od tego, co naprawdę istotne. Czy widzisz, co tobie nie pozwala się zatrzymać, aby jak najczęściej oddawać Bogu chwałę? Czy chcesz to zmienić?

Serce, które uczy się wdzięczności, pozostaje w szkole miłości. Proś Ducha Świętego, aby kształtował twoje życie na wzór życia Jezusa, który całym sobą nieustannie oddawał chwałę Bogu Ojcu.