Tuesday, 17 września 2019

Uświadom sobie, że stoisz przed Jezusem: Bogiem i Człowiekiem. Jest taki sam jak ty, a zarazem całkiem inny. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Łukasza
Łk 7,11-17  
Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a podążali z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy przybliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego – jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan zlitował się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz». Potem przystąpił, dotknął się mar – a ci, którzy je nieśli, przystanęli – i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię, wstań!» A zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. Wszystkich zaś ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg nawiedził lud swój». I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie. 

Jezus zlitował się nad wdową. W Ewangelii jest ukazany jako ten, który doświadcza uczuć. Bo przecież litość jest reakcją na smutek, dostrzeżeniem czyjegoś cierpienia. Dlatego warto przyglądać się własnym uczuciom. Co sprawia, że czujesz litość, smutek, radość, żal, spokój? 

Litość Jezusa nie wyraża się w banalnych pocieszeniach. Litując się, czyni to, co potrafi jako Bóg: wskrzesza chłopca. Jest dla nas kimś bliskim, ale zarazem nas przewyższa. Oczyma wyobraźni zobacz Jezusa podchodzącego do mar z młodzieńcem. Towarzysz Mu, kiedy pociesza płaczącą matkę. Poczuj, jak dotyka obumarłych miejsc twojego życia.

Na wskrzeszenie chłopca ludzie reagują wielkim podziwem i uwielbieniem Boga. Warto uczyć się od nich przeżywania radości i innych emocji wraz z Bogiem. Czego doświadczyłeś w ostatnim czasie w swojej relacji z Nim? Jakie były twoje reakcje? Podziel się z Jezusem tym, co przeżywasz w swoim wnętrzu.

Proś o otwartość na Ducha Świętego, by mógł ci pomagać w poznawaniu swojego wnętrza.