Czy nie zdarza ci się czasem ulec pokusie myślenia, że Bóg nie może cię już niczym zaskoczyć? W takich momentach Bóg, który jest Bogiem Wszechmogącym i Niepojętym, przypomina, że chociaż jest ci bliski jak nikt inny, to równocześnie przekracza On wszelkie twoje wyobrażenia. Pozostaje Tajemnicą.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Jana
J 16,16–20
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”. Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: „Cóż to znaczy, co nam mówi: «Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie»; oraz: «Idę do Ojca»?” Mówili więc: „Cóż znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co powiada”. Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: „Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: «Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie»? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość”.
Spójrz, ile w tym momencie jest cierpienia, ludzkich tragedii, bezsilności, beznadziei i miejsc na świecie, o których można by pomyśleć, że: „Bóg o nich zapomniał”. Bo czy znajdujesz inne wyjaśnienie dla niezawinionego cierpienia?
Sądzisz jednak, że naprawdę Boga nie ma wśród tych miejsc?
Pomyśl o ludziach, którzy otaczają cię w codzienności. Z pewnością są pośród nich i tacy, od towarzystwa których chętnie stronisz. Może zabrakło okazji, by się poznać, albo poróżniła was jakaś sprawa. Czy jednak i te osoby nie są tak samo upragnione przez Boga jak i ty?
Kiedy widzisz w lustrze swoją twarz, widzisz siebie w prawdzie. Możesz dostrzec własne piękno, odciśniętą historię życia, zmarszczki powstałe od śmiechu. Tuż obok jednak są także ślady po łzach, niezatarta pamięć o momentach bólu, doświadczenia ludzkiej biedy. Czy i w tych drugich naprawdę Bóg nie był z Tobą?
Spraw Panie, abym uwierzył, że to, co jest niemożliwe dla mnie, zawsze możliwe jest dla Ciebie.