Sunday, 11 listopada 2018

Dziś Jezus odsłania to, co ukryte przed ludzkim wzrokiem. Ujawnia postawy serca ubogiej wdowy oraz uczonych w Piśmie. Na początku modlitwy proś Go, aby oczyszczał twoje serce od próżnej chwały.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Marka
Mk 12, 38-44
Jezus, nauczając rzesze, mówił: «Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok». Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».

Uczeni w Piśmie to specjaliści od tekstów religijnych. Mają ogromną wiedzę i wydaje się, że powinni być źródłem mądrości dla innych. Jednak Jezus przestrzega przed nimi swoich słuchaczy. Używa wobec nich zwrotu „czynią dla pozoru”. To oznacza, że udają kogoś, kim nie są. Taka postawa jest przeciwna postawie szczerości. Spróbuj się przyjrzeć uczonemu w Piśmie oczyma wyobraźni. 

Mimo podkreślania swojego znaczenia, uczony w Piśmie uzależnia własną wartość od opinii ludzi. Oczekuje aprobaty i poważania. Robi wiele, by je uzyskać, ale szuka ich raczej u ludzi, a nie u Boga. U podstaw jego poczucia własnej wartości stoją ludzki podziw i posłuch. Taki fundament jest jednak chwiejny. Co ty traktujesz jako fundament swojego poczucia wartości? 

Uczony w Piśmie zadaje sobie wielki trud. Nieustannie musi udowadniać
swoją wartość przed ludźmi. Wdowa nie ma się czym pochwalić. Oddaje przecież swój ostatni grosz. Jej czyn nie ma żadnej wartości w oczach świata. Jest błahy, wręcz niewarty uwagi. Jednak ma on wielkie znaczenie dla Jezusa. Wdowa zawierza Mu bowiem całe swoje życie. Poproś Jezusa, aby to Jego spojrzenie było wyznacznikiem twoich ocen i opinii.

Na koniec modlitwy zwróć się do Pana słowami psalmisty: „Spocznij jedynie w Bogu, duszo moja, bo od Niego pochodzi moja nadzieja. W Nim jest moje zbawienie i moja chwała, skała mojej mocy”.