Wednesday, 31 października 2018

Święty Ignacy w swoich ćwiczeniach duchowych wzywa do świętej obojętności, czyli wolności od rzeczy ziemskich. Na początku tego rozważania zastanów się, czy nie pokładasz zbyt dużej ufności w dobrach materialnych lub więziach uczuciowych.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Łukasza.
Łk 13,22-30
Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać:„Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”. Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

Jezus wskazuje niełatwą drogę, jaką należy przejść, aby osiągnąć zbawienie. Mówi wprost, że brama do nieba jest ciasna i nie każdy przez nią przejdzie. Do Boga należy też decyzja, kiedy brama zbawienia będzie otwarta, a kiedy się zamknie. O nieuchronności śmierci przypomina  jutrzejsza uroczystość Wszystkich Świętych – upamiętnia ona bowiem wszystkich chrześcijan, którzy osiągnęli już zbawienie i przebywają blisko Boga.

Trudno jest – jak zachęca św. Ignacy – pragnąć bardziej choroby niż zdrowia, ubóstwa niż bogactwa, pogardy niż szacunku, życia krótkiego niż długiego. Jezus namawia nas jednak, abyśmy skłaniali się ku temu, co pomoże nam w osiągnięciu życia wiecznego, nie zaś zabiegali o dobrobyt, komfort i wygody. Mądrość życia polega bardziej na umiejętności tracenia niż gromadzenia – aby przejść przez ciasną bramę. 

Dobra materialne, związki uczuciowe, stanowiska i przywileje tracą wartość w momencie śmierci. Dla Boga to, co człowiek gromadzi na ziemi, nie ma znaczenia, a często nawet wręcz utrudnia dążenie do osiągnięcia życia wiecznego. Myśląc o życiu wiecznym, lepiej jest porzucić kalkulowanie i szacowanie, co bardziej ci się opłaca. Najważniejsze jest, aby intencje twojego działania były czyste i przejrzyście świadczyły o miłości do Boga i otaczających cię ludzi.

Podziękuj Jezusowi za to, że codziennie na nowo otrzymujesz szansę na korzystną zmianę swojego życia i możliwość ustalenia na nowo swoich priorytetów. Poproś Jezusa o wytrwałość i siłę w codziennej drodze do zbawienia.