Tuesday, 08 maja 2018

Dziś Ewangelia przywołuje postać dobrego pasterza. Jezus, pokazuje kim jest dobry pasterz, a kim najemnik. Ich relacja do powierzonego im stada jest bardzo odmienna. Posłuchaj, na czym polega ta różnica.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Jana
J 10, 11-16
Jezus powiedział: "Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.

Dla Jezusa, dobry pasterz nie rozprasza, lecz gromadzi. To osoba, która poznaje owce i daje się im poznać - nie stroni od nich, a wręcz przeciwnie chce bliskości. Co więcej, dobry pasterz oddaje swoje życie za owce. W tym momencie możemy odkryć, że takim pasterzem jest sam Jezus. Jaki obraz Jezusa nosisz w sercu?

Najemnik to osoba egoistyczna, skupiona na sobie i swoich potrzebach. On nie ryzykuje życia dla niczego i nikogo, jeśli to nie służy jego bezpośredniemu interesowi. To osoba, która boi się o siebie i o swój dobrostan, dlatego też nie widzi potrzeb drugiego człowieka. Na czym opierasz swoje życie i o co szczególnie się troszczysz?

Jezus, na końcu swojej mowy, mówi o owcach, które nie są z Jego zagrody - owcach, które Go nie znają i nie słuchają Jego słowa. Również je pragnie zgromadzić, aby Go poznały. Jezus mówi tu o ludziach, którzy nie usłyszeli prawdy o Nim. A prawdą o Nim jest to, że w Jezusie Bóg zbawia człowieka. Jezus uwalnia ludzi od niewoli grzechów, daje nadzieję tym, którzy jej nie mają; przebacza i uczy przebaczać. Czy poznałeś już tę prawdę o Jezusie?

Na koniec tej modlitwy proś: Panie, pomóż mi rozpoznać Twoją troskę o mnie, Twoją miłość, która wciąż sprawia, że wychodzisz, aby mnie odszukać, wziąć na ramiona i przynieść z powrotem do wspólnoty wiary i miłości.