Thursday, 01 marca 2018

Z natury pragniemy posiadać różne dobra. Nieraz czujemy, że im więcej ich posiadamy, tym więcej ich pragniemy. Z czasem wszystko wydaje nam się niezbędne do życia i trudno czegokolwiek się pozbyć. To może być tak mocne odczucie, że uciekamy od jakiejkolwiek styczności z człowiekiem ubogim. Posłuchaj przypowieści o Łazarzu.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Łukasza
Łk 16, 19-31
Jezus powiedział do faryzeuszów: „Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: «Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu». Lecz Abraham odrzekł: «Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać». Tamten rzekł: «Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki». Lecz Abraham odparł: «Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają». «Nie, ojcze Abrahamie, odrzekł tamten, lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą». Odpowiedział mu: «Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą»”.

Jezus miał wiernych uczniów, którzy byli bardzo bogaci, na przykład Józef z Arymatei, Zacheusz czy Łazarz. Nie wymagał od nich skrajnego ubóstwa. Dla niego było ważne nie tyle posiadanie lub nieposiadanie bogactwa, ale jakość wolności wobec niego i gotowość do służby. Czy jest coś, co trudno byłoby ci zostawić? Jeśli tak, to jak do tego przywiązania doszło?

Bogacz i Łazarz są fizycznie blisko siebie, a jednak już na ziemi ziała między nimi przepaść. W wieczności została ona tylko utrwalona. Problemem bogacza było takie posiadanie, które zamknęło go w sobie i odcięło od innych ludzi. Czy twoje dobra zamykają cię w sobie, czy raczej otwierają twoje serce?

W przypowieści Jezusa nie mamy do czynienia z sądem i karą autorytatywnie wymierzaną przez Boga, ale z konsekwencjami decyzji podjętych za życia. Bogacz zamknął się w swoim świecie i dlatego w otchłani doświadcza izolacji doświadcza. Ponieważ Łazarz spoczywał na łonie Abrahama, zapewne był prawą osobą, czyli taką, która całą swą ufność złożyła w Bogu. Jakie masz odczucia, myśląc o konsekwencjach twoich decyzji życiowych?

Powierz Panu Jezusowi to, co cię najbardziej poruszyło na modlitwie i poproś, by czynił twoje serce bardziej wolnym od przywiązań i chętnym do służenia innym tym, co posiadasz.