Sunday, 30 czerwca 2024

Na początku tej modlitwy postaraj się znaleźć w sobie przestrzeń wyciszenia. Spróbuj skupić się na swoim oddechu, poczuj powietrze wypełniające twoje nozdrza, usłysz odgłosy dookoła ciebie. Bóg jest w tym wszystkim obecny, tu i teraz.

Mk 5,21-43 
Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg jeziora Genezaret, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: „Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła”. Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: „Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa”. Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: „Kto dotknął mojego płaszcza?” Odpowiedzieli Mu uczniowie: „Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął”. On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: „Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości”. Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: „Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?” Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: „Nie bój się, wierz tylko!” I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego. Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: „Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi”. I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: „Talitha kum”, to znaczy: „Dziewczynko, mówię ci, wstań!” Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.

Zarówno Jair, jak i kobieta cierpiąca na krwotok przyszli do Jezusa, poniewaz wczesniej o Nim  usłyszeli. Być może byli świadkami uzdrowienia, bądź spotkali osobę, której Jezus pomógł. Kiedy ostatnio doświadczyłes obecności Zmartwychwstałego w swojej codzienności, w drugim człowieku, w swoim sercu? 

Jahir i kobieta z dzisiejszej Ewangelii przychodzą do Jezusa w sytuacjach beznadziejnych i robią wszystko, aby się do Niego dostać. Nie zważają na opinie innych, na możliwość bycia ocenionym czy wręcz odrzuconym. Doświadczenie Boga sprawia, że cała nasza codzienność staje się przepełniona Jego miłością. Przyjrzyj się swoim motywacjom, które prowadzą cię do relacji z Bogiem. Jakie przeszkody towarzyszą pogłębianiu tej relacji?

Jezus nie wykonuje żadnych spektakularnych rytuałów. Cuda, o których mowa w Ewangelii, dzieją się w prostej i spokojnej relacji z Nim. Nie potrzeba niczego więcej niż bliskości z Jezusem, by doświadczyć cudów. Spróbuj przyjrzeć się sytuacjom, w których najbardziej dostrzegasz Jego miłość względem ciebie. On kocha cię zawsze, bezwarunkowo. 

Porozmawiaj z Jezusem jak przyjaciel z przyjacielem o tym, czego doświadczyłeś podczas tej modlitwy. Idź za swoim sercem. 


Chwała Ojcu…