Wednesday, 17 kwietnia 2024

Na początku tej modlitwy spróbuj przyjrzeć się temu, co niesiesz właśnie w swoim sercu. To może być zachwyt, radość, nadzieja, a może smutek lub złość. Każdy z tych stanów ducha może stać się teraz twoją modlitwą. 

J 6,35-40
Jezus powiedział do ludu: „Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”.

Zaskakujące są słowa Jezusa o tym, że przychodząc do Niego, nie będziemy łaknąć ani pragnąć. Większość z nas, pomimo dobrej relacji z Bogiem, zmaga się przecież z wieloma niezaspokojonymi pragnieniami. Czasem brakuje nam bliskości, poczucia bezpieczeństwa, czasem marzymy o większym pokoju lub harmonii życia. Nasze życie duchowe też często jest nienasycone. Pomyśl chwilę o swoich najgłębszych niezaspokojonych pragnieniach.

Jezus mówi o sobie, że jest Chlebem, czyli prostym, zwykłym, codziennym pokarmem. Spróbuj poszukać okruchów tego pokarmu w twojej codzienności. W uśmiechach osób, które codziennie spotykasz. W zwyczajach i praktykach, które cię cieszą. W pięknie, które jest w tobie i wokół ciebie.

Jezus nasyca nas sobą poprzez te wszystkie drobne codzienne wydarzenia, których ty też jesteś udziałem. Pomyśl o osobach, dla których stajesz się takim okruchem Jezusowego chleba życia. Kogo możesz dziś wesprzeć lub docenić, dać poczucie troski lub pokoju?


Spróbuj pozostać jeszcze chwilę z Jezusem w najbardziej naturalny i zwyczajny dla ciebie sposób. Możesz powierzyć mu swoje wszystkie pragnienia i potrzeby, które wciąż pozostają nienasycone.


Chwała Ojcu…