Thursday, 28 marca 2024

Rozpoczynamy dzisiaj naszą obecność w najważniejszej i najdłuższej Liturgii całego roku. Uczestniczymy w wydarzeniach, które doprowadziły do zwycięstwa miłości nad śmiercią. Pozostań z tą świadomością przez chwilę.

J 13,1–15 (Msza Wieczerzy Pańskiej)
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: „Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?” Jezus mu odpowiedział: „Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później”. Rzekł do Niego Piotr: „Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”. Odpowiedział mu Jezus: „Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną”. Rzekł do Niego Szymon Piotr: „Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!” Powiedział do niego Jezus: „Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”. Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: „Nie wszyscy jesteście czyści”. A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie «Nauczycielem» i «Panem», i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”.

Jezus, stając u progu Wieczernika, szokuje Apostołów swoją radykalną miłością. W ich oczach sam się upokarza i poniża, wbrew swojej pozycji i władzy. Jak dzisiaj reagujesz na obraz, w którym Jezus staje na progu – twojej pracy, twojego domu – i bez słowa klęka przed tobą, by dotknąć i obmyć najbardziej brudne miejsce w tobie? Co czujesz, uczestnicząc w tej scenie?

Boskość Chrystusa objawia się w tym, że nie musi nikomu udowadniać swojej wartości. Dzięki relacji miłości między Nim a Ojcem i Duchem Świętym wie, kim jest i w jaki sposób chce spełnić swoje pragnienie kochania każdego człowieka.  Zatrzymaj się na chwilę i pozwól, by boska tożsamość Chrystusa oddziaływała teraz na ciebie.

Szymon Piotr, odmawiając obmycia nóg, próbuje obronić w sobie obraz Nauczyciela, który jest władającym, nie sługą. Jednakże apostołowie zostają zaproszeni do wzajemnej troski i opieki nad sobą nawzajem, bez wykluczenia kogokolwiek – nawet, a może zwłaszcza, Judasza. Słuchając raz jeszcze Ewangelii, rozpoznaj w sobie uczucia, które pojawiają się w tobie podczas tej sceny.


Porozmawiaj z Jezusem jak z kimś zaufanym i bliskim o tym, co wydarzyło się w tobie podczas tej modlitwy 
Chwała Ojcu…