Wednesday, 27 marca 2024

Pascha Jezusa to przejście przez śmierć. Ziarno, aby wydać owoc, musi obumrzeć. Przypatrz się obumieraniu Jezusa dla ciebie. 

Mt 26,14–25
Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: „Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?” A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: „Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?” On odrzekł: „Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: „Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami”. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: „Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda”. Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: „Chyba nie ja, Panie?” On zaś odpowiedział: „Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził”. Wtedy Judasz, który miał Go wydać, rzekł: „Czyżbym ja, Rabbi?” Odpowiedział mu: „Tak, ty”.

Znasz to uczucie, kiedy jedziesz samochodem i zatrzymuje cię policjant, a ty nerwowo zastanawiasz się, czy nie złamałeś jakiegoś przepisu? Spróbuj wczuć się w atmosferę z Ewangelii. Pewnie wszyscy uczniowie są zaniepokojeni. Któryś z nich Go wyda, ale który? Może zastanawiają się, czy mają coś na sumieniu? Czy Jezus o czymś wie? Pomyśl też o Judaszu. Czy uczniowie są teraz według ciebie bardziej skoncentrowani na sobie, czy na Jezusie i Jego przeżyciach? 

Poczucie winy skupia nas na ogół na nas samych. Nie przynosi przez to przemiany, a jedynie pogrąża w egoizmie. To dyskomfort, który godzi w wyidealizowany obraz siebie. Żal z powodu wyrządzonego zła działa przeciwnie. Sprawia, że przestajemy myśleć o sobie, a wychodzimy ku zranionej osobie. Pokazuje, że nawet w chwilach największych ciemności jest dla nas nadzieja.

Spróbujmy nie popełnić błędu Judasza i uczniów. Skupmy się teraz i w czasie Paschy na Jezusie. Jego zranione serce, pełne odrzuconej miłości, jest naszym zbawieniem. Patrz więc w to serce i proś o łaskę, by dostrzec to, co skrywa się za cierpieniem. To nie cierpienie nas zbawia, ale Jego miłość. 

Porozmawiaj z Jezusem o tym, co jest w Jego i twoim sercu. Jeśli chcesz, możesz Mu dziękować, prosić Go o łaskę albo przeprosić za grzech. 
Chwała Ojcu…