Sunday, 17 marca 2024

Na początku tej modlitwy wyobraź sobie, że jesteś jednym z uczniów Jezusa, do których przychodzą ludzie chcący Go zobaczyć. Spróbuj zauważyć ich pragnienia, uczucia i oczekiwania.

J 12,20–33
Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa”. Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. A Jezus dał im taką odpowiedź: „Nadeszła godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Kto zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław imię Twoje!” Wtem rozległ się głos z nieba: „Już wsławiłem i jeszcze wsławię”. Stojący tłum to usłyszał i mówił: „Zagrzmiało!” Inni mówili: „Anioł przemówił do Niego”. Na to rzekł Jezus: „Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do  siebie”. To mówił, oznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.

Dzisiejsza Ewangelia kieruje naszą uwagę na oddawanie chwały i uwielbienia Bogu. Pobożni Grecy, którzy przyszli oddać pokłon Bogu, chcieli ujrzeć Jezusa. Chęć ujrzenia Boga jest pokusą idolatrii polegającą na chęci panowania nad tym, co jesteśmy w stanie zobaczyć. Jezus, obraz Boga niewidzialnego, kieruje naszą uwagę na widok, którego nie jesteśmy w stanie znieść lub nad nim panować – na ukrzyżowanego. Pozwól się przyciągnąć tej miłości, która oddaje swoje życie tobie. Pomyśl, że to właśnie twoje zbawienie jest Jego wywyższeniem, chwałą i uwielbieniem. 

Jezus zaprasza cię dzisiaj, abyś był tam, gdzie On jest, abyś szedł za Nim. Nie da się inaczej ujrzeć Jezusa i Jego chwały, jak tylko żyjąc Jego życiem – życiem miłości, która oddaje się innym. Kto w twoim otoczeniu potrzebuje dziś twojej ofiarnej miłości? 

Zauważ, że Jezus jako prawdziwy człowiek, doznaje lęku. Pomyśl o swoich uczuciach, których doznajesz w trudnych dla ciebie sytuacjach. Jezus potrafi nazwać te uczucia po imieniu, ale też oddać je swojemu Ojcu, Jemu zaufać, nie poddając się lękowi o siebie. Poproś Jezusa o dar zaufania i dojrzałości uczuciowej, abyś mógł w wolności Mu służyć.

Porozmawiaj z Jezusem o tym, co cię do Niego przyciąga, o tym, co najbardziej poruszyło cię w tej medytacji. Spróbuj powiedzieć Mu też o swoich lękach lub o tym, co jest przeszkodą na twojej drodze do pełni życia.


Chwała Ojcu…