Saturday, 02 marca 2024

Każdemu z nas czasem zdarza się powiedzieć lub zrobić coś, co może w kimś wywołać ból. Przebaczenie skrzywdzonego wywołuje wówczas ogromną radość. Przypomnij sobie moment, kiedy ktoś ci przebaczył.

Łk 15,1–3.11–32
W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: «Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników». Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec powiedział do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego». Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się»”.

Młodszy syn zażądał od swojego ojca przypadającą na niego część majątku. To tak, jakby pogrzebał go za życia. Mimo tego ojciec spełnił jego prośbę – dał mu wszystko, o co poprosił, i pozwolił wolno odejść. Pomyśl, co działo się wtedy w sercu opuszczonego rodzica. Jakie emocje się w nim odezwały?

Gdy synowi zaczęła dokuczać bieda, przypomniał sobie o swoim domu i zaczął za nim tęsknić. Dostrzegł swój błąd i postanowił prosić ojca o przebaczenie. Chciał wrócić – choćby jako najemnik – mimo że wstyd i upokorzenie były w nim ogromne. Nie zdawał sobie sprawy, że w tym samym czasie ojciec wyczekiwał i wyglądał go z tęsknotą. Wypowiedz w myślach lub na głos słowa „moja córka” lub „mój syn” i dodaj swoje imię. Raz lub kilka razy… Jak twoje ciało, emocje na to reagują?

Powrót syna sprawił ojcu największą radość. W chwili ich spotkania nie były ważne wyrządzone krzywdy. Liczyły się miłość, bliskość, radość z ponownego spotkania. Ojciec znów podarował mu to, co najlepsze. Tak właśnie działa bezwarunkowa miłość Boga. Miłość, która nie pamięta złego. Miłość, która wszystko znosi. Miłość, która tęskni. Miłość, która kocha. Tak właśnie kocha ciebie Bóg, niezależnie od tego, co w życiu zrobiłeś.

Na koniec, jeśli pragniesz, możesz podziękować Bogu za Jego cierpliwą i hojną miłość do ciebie. To jest czas na waszą rozmowę.


Chwała Ojcu…