Saturday, 09 września 2023

Wyobraź sobie pachnący bochenek świeżo upieczonego chleba. Spróbuj poczuć zmysłami jego smak i zapach. Pozostań z tym wyobrażeniem przez chwilę. 

Łk 6,1–5
W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: „Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?” Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: „Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać”. I dodał: „Syn Człowieczy jest Panem także szabatu”.

Apostołowie poczuli głód. Możemy mówić o głodzie w szerokim rozumieniu. Mówimy, że ktoś jest głodny wrażeń, miłości, akceptacji. Istnieje też pojęcie głodu narkotycznego czy nikotynowego. Głód zawsze domaga się zaspokojenia. Jaki głód odczuwasz w tej chwili? 

Głód jest uczuciem, które pokazuje nam jakiś brak. Świat daje nam dziś wiele propozycji jego zaspokojenia. Można powiedzieć, że jest on w nas celowo podsycany. Nie zawsze jednak zaspokojenie tego głodu jest dla nas dobre. Zastanów się, jak zaspokajasz swoje głody? Jakie są tego owoce w twoim życiu?

Jezus pozwolił Apostołom złamać szabat i zjeść ziarna zbóż. Ich głód wynikał z prawdziwej potrzeby, dlatego pozwolił im go zaspokoić. Jezus chce zaspokoić również twój głód, ale to On wie najlepiej, w jaki sposób to zrobić, żeby to było dla ciebie dobre. Wysłuchaj teraz ponownie Ewangelii, myśląc o tym, jaki twój głód Jezus chce teraz zaspokoić? 

Porozmawiaj szczerze z Jezusem o tym wszystkim, co zrodziło się na tej modlitwie. Jeżeli chcesz, poproś Go, żeby pokazał ci prawdziwe potrzeby i pragnienia twojego serca oraz sposób ich zaspokojenia.


Chwała Ojcu…