Tajemnice światła (CZW.)

W imię Ojca...
Wierzę w Boga
Ojcze Nasz
Zdrowaś Maryjo

Objawienie nad Jordanem nie ogranicza się do słów. To przede wszystkim doświadczenie tajemnicy duchowej, która tam się dokonała. Jezus objawia swoje Boże Synostwo, stojąc w jednym szeregu z grzesznikami. Jezu, pozwól nam uczestniczyć w doświadczeniu, jakie dane było Tobie nad Jordanem.

Jan dał takie świadectwo: Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym. (J 1, 32-34)

Bóg przenika wszystko. Jak mówi święty Paweł - w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy. Dlatego ma rację Wisława Szymborska, gdy pisze, że niebo jest wszechobecne. Kiedy czasem dociera do nas, jak bardzo Bóg jest blisko - wtedy także dla nas otwiera się niebo. Ustąpmy więc miejsca w naszej modlitwie Duchowi Świętemu. Tak otworzymy się na Niebo.

Bóg objawia w Jezusie swą bliskość w dość zaskakujący sposób. Początkiem znaków okazuje się przemiana wody w wino. To ma wzbudzić wiarę w uczniach i objawić chwałę Syna Bożego. Maryjo, która wierzysz przed innymi - pozwól nam oprzeć się na Twojej wierze.

Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: Nie mają wina. Jezus Jej odpowiedział: [Czyż] to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja? Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: Napełnijcie stągwie wodą. I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu. Ci więc zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli przywołał pana młodego i powiedział do niego: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni. (J 2, 1-12)

Przykład Maryi pokazuje, że nasza wiara może być wystawiona na próbę. Słowa Jezusa wyrażają rezerwę, sprawiają wrażenie odmowy... Jednak Maryja, usłyszawszy je, mówi do usługujących na weselu: zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Słowa Jezusa mogą często wystawiać na próbę nasze oczekiwania, nasze schematy zachowania. Jednak wsłuchani w Jego słowa i wpatrzeni w Jego czyny, będziemy zawsze mogli powiedzieć: Jezu, ufam Tobie! Zrobię wszystko, cokolwiek mi powiesz.

Pełnia czasu przejawia się w tym, że w ludzkie dzieje wniknął sam Bóg ze swoją wiecznością. Ten nieskończenie miłosierny Bóg, jakby urągając naszemu poczuciu sprawiedliwości, wchodzi w otchłań naszego grzechu i naszej słabości, byśmy nawet na samym jej dnie mogli doświadczyć głębi Jego miłości. Jezu, daj nam poznać tajemnicę Twego Królestwa. 

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! (Mk 1, 14-15)

Istotę nawrócenia stanowi spotkanie z Ewangelią - Dobrą Nowiną o bliskości Bożego królowania. Nawrócenie stało się możliwe, kiedy Jezus objawił miłość Boga jako Ojca bogatego w miłosierdzie. Panie, pozwól nam doświadczyć wyzwalającej mocy miłości, płynącej ze spotkania z Tobą.

Jezus wszedł na górę, bo pragnął znaleźć miejsce do modlitwy, sprzyjające skupieniu, dla siebie i dla trójki uczniów. Ale Piotr, Jakub i Jan, modląc się, zasnęli. Tym bardziej zaskoczyło ich to, co zobaczyli po przebudzeniu - zostali porwani zachwytem Przemienienia. Jezu, pozwól nam wniknąć w tę tajemnicę.

Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie! (Łk 9, 29-35)

Droga wypełniania słów Jezusa jest drogą miłości Boga i bliźniego. W Jezusie Bóg objawia się jako człowiek - nasz bliźni. Jeśli więc będziemy Go szukać i znajdować w otaczającym nas świecie, w ludziach, w nas samych, zostaniemy świadkami Przemienienia w codzienności. Panie, przemieniaj nas i pomóż nam zrozumieć, co znaczy miłować Boga i bliźniego.

Wiara przekonuje nas o skuteczności modlitwy eucharystycznej, w której centrum znajduje się prośba do Ojca, by zechciał mocą Ducha Świętego przemienić nasze dary w Ciało i Krew Chrystusa. Wtedy Bóg wlewa w nie swoje życie i daje nam siebie. Jezu, pozwól aby dotarło do nas jeszcze pełniej Twoje ożywiające słowo. 

A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. (Mt 26, 26-28)

Eucharystia została ustanowiona dla nas, byśmy mogli czerpać z tego nieskończonego daru, którym jest sam Bóg, dzielący się z nami swoim wiecznym życiem. On chce przenikać nasze wnętrze i stopniowo je przemieniać. Panie, jednocz nas ze sobą, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.