Część radosna (PON., SOB.)

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, [błogosławiona jesteś między niewiastami]. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus (Łk 1, 26-31)

Anioł Gabriel oznajmia Maryi niewyobrażalną tajemnicę: będzie Matką samego Boga. Zapewnia Ją również, że jest pełna łaski, łaskawości, czyli że jest w najwyższym stopniu zjednoczona z Bogiem. Pan jest z Nią i On sam Ją uzdolni do wyznaczonej misji. Maryja reaguje zmieszaniem, zdziwieniem. Jednak jest „Panną roztropną”, dlatego najpierw rozważa w sercu, rozeznaje, a później stawia pytania, szuka sensu wydarzeń, w których uczestniczy. Tajemnica, którą słyszy, przekracza ludzki umysł. Wymaga ogromnego zawierzenia, zaufania Bogu. Dlatego będzie Jej towarzyszyć moc z wysoka: “Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię” (Łk 1, 35). Po tym zapewnieniu Maryja nie prosi o dalsze wyjaśnienia ani o gwarancje dla swojego życia. Wobec miłości Boga odpowiada miłością i zaufaniem do końca. “Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 38). Te słowa brzmią jak „Amen” całej ludzkości dla zbawczej miłości Boga. 

Maryjo, pomóż mi wraz z Tobą powiedzieć: Oto ja, służebnica twoja! Oto ja, twój sługa!

Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo... |x10
Chwała Ojcu...
O mój Jezu...

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę (Łk 1, 39-41)

Niedługo po zwiastowaniu Maryja udaje się do swej krewnej Elżbiety. Maryja jest w drodze z Jezusem. Dzięki Niej Jezus nawet w okresie prenatalnym objawia się jako człowiek dla innych. Jest to zapowiedź i antycypacja Jego misji, dzielenia się miłością. W Ain Karem spotykają się dwie kobiety, dwie matki. Obie są płodne, niosące życie, kochające. Młodsza, dopiero dojrzała do małżeństwa przychodzi, by służyć starszej, naznaczonej przez życie piętnem niepłodności, lecz cieszącej się dzieckiem w starości. Spotkanie dwóch matek jest pełne szacunku wobec siebie i tajemnicy, w której uczestniczą. Maryja milcząco pozdrawia Elżbietę. Elżbieta natomiast reaguje inaczej: wydaje okrzyk, odpowiada zdziwieniem, szacunkiem, wysławia tajemnicę i błogosławi Maryję: “Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona” (Łk 1, 42). Elżbieta pierwsza odkrywa tożsamość Maryi, gdy mówi: “A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” (Łk 1, 43). 

Maryjo, naucz mnie stawać z szacunkiem i czcią przed tajemnicą Boga i tajemnicą każdego człowieka! 

Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo... |x10
Chwała Ojcu......
O mój Jezu...

Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania  (Łk 2, 41-46)

W wieku dwunastu lat Jezus przybywa po raz pierwszy do świątyni. Staje się  „bar micwa”, czyli „Synem Prawa”. Odtąd może brać czynny udział w obrzędach religijnych i ma obowiązek przestrzegać przepisów Prawa. Po skończonych uroczystościach pozostaje w domu Ojca. Chce nacieszyć się Jego bliskością i pięknem świątyni. Dyskutuje z uczonymi. Objawia Siebie ziemskim rodzicom, ale także nauczycielom świątynnym i pielgrzymom, ludziom wrażliwym duchowo i otwartym na działanie Ducha Świętego. Na widok odnalezionego Jezusa Józef milczy, natomiast Maryja pozwala, by cały ból i tłumione uczucia troski i miłości znalazły ujście na zewnątrz: “Synu, czemuś nam to uczynił?” (Łk 2, 48). Maryja nie rozumie Syna, który mówi w sposób niejasny, „chodzi swoimi drogami” i w efekcie sprawia Jej ból. Na wyrzut Matki Jezus odpowiada ze spokojem: “Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2, 49). Odtąd Jego wszystkie sprawy, plany, pragnienia, wolę, całą osobę i całe życie będzie wypełniał Bóg Ojciec. W życiu Jezusa nie będzie żadnego kompromisu. Wszystko zostanie poświęcone woli Ojca, który będzie wypełniał Jego życie całkowicie, chwila po chwili.

Panie Jezu, spraw, by moje życie coraz bardziej wypełniało się Bożą obecnością!

Ojcze nasz... 
Zdrowaś Maryjo... |x10 
Chwała Ojcu...
O mój Jezu...