Jak prowadzić rachunek sumienia metodą wymyśloną przez św. Ignacego Loyolę? Przesłuchaj wprowadzeń o. Józefa Augustyna SJ; które pomogą lepiej zrozumieć kolejne punkty modlitwy
Jak prowadzić rachunek sumienia metodą wymyśloną przez św. Ignacego Loyolę? Przesłuchaj wprowadzeń o. Józefa Augustyna SJ; które pomogą lepiej zrozumieć kolejne punkty modlitwy
Rachunek sumienia to nie jest wyliczanie swoich grzechów. Pierwszym jego punktem jest zobaczenie jak Pan Bóg działa konkretnie w moim życiu. Zadaj sobie pytanie gdzie w tym dniu była obecna Boża Łaska?
Dziękować w języku biblijnym oznacza być dla kogoś źródłem radości. Dziękuje ten, kto przeżywa radość, kto uczy się radości. Co kieruje moim życiem? Czy jest to chęć przeżycia przygody, czy raczej przygnębienie i znużenie? Za co mogę dziś podziękować?
Poproś o łaskę poznania swoich grzechów i siłę do odrzucenia ich. Chodzi o wewnętrzne odczucie, że grzech jest źródłem nieszczęścia dla mnie samego i dla innych. Które z twoich grzechów sprawiają ci najwięcej cierpienia i bólu? Poproś, aby Pan pokazał ci związek między grzechem, a twoim cierpieniem.
Przypomnij sobie pragnienia, jakie pojawiały się w tobie dzisiaj. Jakie było ich źródło? Ku czemu one prowadziły? Jakie tendencje zauważasz w sobie? Opowiedz o nich Panu Bogu.
Przebaczenie dotyka zawsze tego co nas najbardziej boli w relacji z innymi. Dlatego może jest takie trudne. Czy poczułem się dziś skrzywdzony? A może to ja dziś kogoś skrzywdziłem. Na ile jest we mnie żywe pragnienie pojednania.
Przebaczenie to coś więcej niż zapomnienie krzywdy. Tak naprawdę, dokonać tego może w nas tylko Bóg. Poproś aby to Pan Bóg wziął na siebie jego ciężar, za Twoje zło. Zastanów się też, jakie jest źródło Twojego grzechu.
(ur. 1950), rekolekcjonista, kierownik duchowy, animator rekolekcji ignacjańskich, autor licznych publikacji z zakresu duchowości oraz pedagogiki chrześcijańskiej, redaktor naczelny kwartalnika "Życie Duchowe".