Thursday, 04 października 2018

Być może w twoim życiu jest wiele ważnych spraw, które wymagają ciągłej uwagi. Jednak warto czasem się zatrzymać i stanąć w obliczu Jezusa, aby spojrzeć na nie Jego oczami. Wyobraź sobie takie spotkanie. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Łukasza
Łk 10,1-12
Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi». Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają; bo zasługuje robotnik na swą zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło się do was królestwo Boże».Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: «Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże». Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu”.

Wyprawienie siedemdziesięciu dwóch uczniów to spore przedsięwzięcie. Wydaje się dziwne, że Jezus nie zadbał o jego organizację, a nawet zabronił uczniom zabierać w drogę to, co niezbędne. Jednak ten nakaz pomaga dostrzec kto tak naprawdę czuwa nad misją, a miejsce trosk zajmuje radość obcowania z Bogiem, który troszczy się o tych, których posłał. Przyjrzyj się swoim dzisiejszym troskom: jakie miejsce zajmuje w nich dbałość modlitwę albo troska o potrzebujących? 

Jezus posyła uczniów do ludzi, których serca już wcześniej zostały przygotowane. Uczniowie są jedynie robotnikami posłanymi na żniwa. To Bóg zadbał o przygotowanie serc i umysłów. Zastanów się nad swoim podejściem do ludzi: jak często dostrzegasz w nich ukochane dzieci Boga, przez Niego formowane i prowadzone? 

Odrzuceni uczniowie mają strącać proch z nóg i iść dalej. Nie powinni roztrząsać przyczyn porażki, ale z radością kontynuować misję. Odrzucony pokój nie jest miarą odniesionego sukcesu, ale owocem bliskiej relacji z Bogiem. Słuchając ponownie Ewangelii, pomyśl o tym, co dzisiaj powinno stać się dla ciebie celem, a co prochem, który musisz zostawić za sobą.

Zastanów się nad tym, co ukazała ci modlitwa. Poproś Boga o światło w odnajdywaniu swojej codziennej misji i pomoc  w tym, co jest dla Ciebie trudne.