Wednesday, 14 maja 2025

Pomyśl o tych, których kochasz. O ludziach, którzy są ci bliscy. Przypomnij sobie ich twarze, uśmiechy. Spróbuj przywołać w pamięci barwę ich głosu.

 J 15,9-17 

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko,  co usłyszałem od Ojca mego. Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.

Pan Jezus nazywa dzisiaj uczniów swoimi przyjaciółmi. Jest to szczególne wybranie również nas, których zaprasza na spotkanie ze swoim Słowem. Jezus wybiera nas na swoich przyjaciół i zachęca abyśmy w imię tej przyjaźni wzajemnie okazywali sobie miłość. Co czujesz, gdy słyszysz te słowa?

Miłość nie jest pełnymi tkliwości słowami, ale stylem życia. Ten, kto nosi miłość w sercu, bardzo konkretnie wyraża ją w swoim sposobie bycia. Nie można kochać tylko wtedy, gdy ma się odpowiedni nastrój i warunki, bo to nie jest prawdziwa miłość. Miłość polega na byciu prawdziwym.

Życie w prawdzie jest wyrażeniem miłości wobec Boga, bo to On nas stworzył i chce, abyśmy byli sobą. Jest to również miłość wobec samego siebie, bo mówi o szacunku wobec swojej historii życia i tego, jak ona nas ukształtowała. Życie w prawdzie jest wreszcie miłością wobec drugiego, bo możemy być darem dla innych tylko wtedy, gdy dajemy im siebie. W tej perspektywie posłuchaj ponownie Ewangelii. 

Pozostań jeszcze przez chwilę z tym, co wydarzyło się w tobie podczas dzisiejszej modlitwy.