Ustawienia

Ulubione 0
18
03.2025
Św. Cyryl Jerozolimski Mt 23,1–12
0,00 / 0,00

Tuesday, 18 marca 2025

Wielki Post, Mt 23,1–12
Św. Cyryl Jerozolimski

Zauważ myśli i uczucia, jakie towarzyszą ci w tym momencie. Uświadom sobie, że tworzą one świętą przestrzeń, nasyconą obecnością Boga.

Mt 23,1–12

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.

Jezus zauważa, że hipokryzja autorytetów religijnych może zniechęcać do przyjęcia ich nauczania. Zaprasza jednak, by nie rezygnować z tego, co w tym nauczaniu dobre i prawdziwe. Co czujesz wobec tego zaproszenia? Pamiętaj, że jakiekolwiek są twoje odczucia, Pan Jezus je rozumie i przyjmuje cię wraz z nimi. 

Uczeni w Piśmie interpretowali Prawo Boże w taki sposób, że stało się ciężarem nie do udźwignięcia. Jednak pierwotnie zostało one nadane Izraelitom po wyjściu z niewoli egipskiej jako pomoc w zachowaniu i pogłębianiu daru wolności. W ten sposób widzi je również Jezus. On pragnie także twojej wolności. W jakich sferach twojego życia najbardziej jej teraz potrzebujesz? 

Jezus uczy, że drogą do szczęścia nie są prestiż, zaszczyty i inne zewnętrzne wyrazy uznania, ale pokora – czyli akceptowanie siebie takim, jakim się jest. Słuchając ponownie dzisiejszej Ewangelii, możesz poprosić Pana o łaskę przyjmowania siebie takim, jakim jesteś tu i teraz.

Porozmawiaj z Jezusem o tym, co w tym momencie najbardziej porusza twoje serce.

Chwała Ojcu...