Wyobraź sobie, że siedzisz wśród apostołów i słuchasz głosu Pana Jezusa.
Łk 9,1–6
Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: „Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!” Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.
Pan Jezus wzywa nas do bycia świadkami Jego miłości, mówi o zaufaniu w Jego moc i łaskę. Nawołuje do głoszenia słowa wszędzie. Pomyśl o miejscu, w którym się znajdujesz, o ludziach, których dziś spotkasz: w jaki sposób możesz być dla nich świadkiem Dobrej Nowiny?
Pójście w drogę bez „laski i torby podróżnej” może wydać się trudne. Czasami próbujemy w życiu kontrolować nasze emocje, otoczenie, dążenia, naszych bliskich. Często zabezpieczamy się przedmiotami, budujemy swoje bezpieczeństwo na rzeczach materialnych. Co pomaga ci zaufać, że nie potrzebujesz tak wielu zabezpieczeń, bo we wszystkim towarzyszy ci Pan Jezus? Co przynosi twojemu sercu pokój?
Posłuchaj Ewangelii jeszcze raz. Zastanów się, czego najbardziej potrzebujesz, żeby głosić Dobrą Nowinę na co dzień w wolności i zaufaniu w Boże działanie?
Porozmawiaj z Jezusem o tym, co najbardziej poruszyło cię w tej modlitwie. Możesz poprosić Go o ufność.
Chwała Ojcu…