Saturday, 25 maja 2024

Wyobraź sobie dziecko, które bawi się w ciepły letni dzień. Czuje się bezpiecznie i może być sobą bez żadnych ograniczeń.

Mk 10,13–16
Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego”. I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

Brak zgody na bliskie spotkanie dzieci z Jezusem wychodzi z wnętrza apostołów. Jezus ostro sprzeciwia się tej szorstkości. Sztywność apostołów uniemożliwia spontaniczność i zwyczajną dobroć. Poszukaj w sobie takich konfliktów między szorstkim ogarnianiem codzienności a wewnętrznym pragnieniem łagodnego podejścia do siebie i innych. Popatrz na to z Jezusem. 

Zachęta Jezusa, by pozwolić dzieciom zbliżać się do Niego, jest zaproszeniem. Nasze wewnętrzne dziecko, łagodny wymiar każdego z nas, pragnie być przyjęte. Jezus mówi do ciebie: „Pozwól twojej wrażliwości i prostocie zbliżyć się do Mnie; nie przeszkadzaj jej”. Pozostań na chwilę w odkrywaniu dziecięcej łagodności i ciekawości. Zauważ ten wymiar siebie i przyprowadź go do Jezusa.

Odkrycie w sobie spontanicznego dziecka zmienia sposób patrzenia na świat. Zgoda na własną łagodność i prostotę pozwala dostrzec je w otaczających ludziach. W ten sposób przestajesz być szorstkim wykonawcą zadań, a stajesz się łagodnym apostołem. Kochając siebie umiesz kochać innych. W kim w twoim otoczeniu dostrzegasz potrzebę akceptacji i bycia przyjętym? 


Trwaj jeszcze chwilę, czerpiąc z łagodności Jezusa, aby coraz pełniej odkrywać własną łagodność.


Chwała Ojcu…