Saturday, 13 kwietnia 2024

Wyobraź sobie, że siedzisz w łodzi na niespokojnym jeziorze. Woda jest zmącona, czujesz silny wiatr na policzku. 

J 6,16-21
Po rozmnożeniu chlebów, o zmierzchu uczniowie Jezusa zeszli nad jezioro i wsiadłszy do łodzi, zaczęli się przeprawiać przez nie do Kafarnaum. Nastały już ciemności, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł; jezioro burzyło się od silnego wichru. Gdy upłynęli około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów, ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi. I przestraszyli się. On zaś rzekł do nich: „To Ja jestem, nie bójcie się”. Chcieli Go zabrać do łodzi, ale łódź znalazła się natychmiast przy brzegu, do którego zdążali.

W tekście ewangelii cuda przeplatają się z opuszczeniem i lękiem uczniów. Jezus rozmnaża chleb, a potem zostawia uczniów, aby sami przeprawili się na drugi brzeg jeziora. Każdy z nas miewa trudne sytuacje w życiu. Wtedy możemy czuć się opuszczeni przez Boga. On jednak potrafi zbliżyć się do nas w nieoczekiwany, czasem zaskakujący sposób: w dobroci innych, w pięknie, które dostrzegamy, w nowym spojrzeniu na to, co nas otacza. Pomyśl o tym, co ostatnio tak nieoczekiwanie cię zaskoczyło. 

Uczniowie rozpoznają Jezusa dopiero po Jego nawoływaniu: „nie bójcie się”. Nawet w trudnych sytuacjach Jezus chce, żebyśmy pamiętali, że On jest. Czasami nasze problemy wydają nam się przerażające jak jezioro w czasie dużego wiatru. Trudno nam wtedy rozpoznać Jezusa. Co najczęściej napawa cię lękiem? Spróbuj oddać to Jezusowi, który jest blisko ciebie. 

Nasze życie różnie się układa. Czasami przeżywamy trud, czasami radości. Niezależnie od tego, co się dzieje, Pan Jezus jest z nami. Każdego dnia możemy szukać Jego obecności w tych drobnych i wielkich miłych zaskakujących gestach dobroci. Pomyśl o tym, dla kogo możesz stać się dziś takim znakiem Bożej bliskości.


Porozmawiaj z Jezusem o tym, co najbardziej dotknęło cię w tej modlitwie. Pamiętaj, że On jest przy tobie.


Chwała Ojcu…