Monday, 26 lutego 2024

Przypomnij sobie obraz Jezusa Miłosiernego. Spójrz w Jego kochające oczy i posłuchaj, jak ten sam Jezus tłumaczy istotę miłosierdzia.

Łk 6,36–38
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie”.

Jezus wyjaśnia, na czym polega miłosierdzie, zaczynając od dwóch zaleceń: „Nie sądźcie i nie potępiajcie”. Nasze pragnienie sprawiedliwości często objawia się koncentracją na złu, na słabościach, na tym, co niedoskonałe zarówno w innych, jak i w nas samych. Uważamy, że osądzenie i potępienie zła uczyni nas lepszymi. Tymczasem umyka nam to, co w nas i wokół nas jest dobre. Co dobrego możesz powiedzieć o ludziach, z którymi jest ci najtrudniej? 

Miłosierdzie wiąże się także z dawaniem. Nie chodzi tylko o dobra materialne, ale też o dzielenie się czasem, radą, pomocą… Dobro rodzi dobro, dlatego za hojność możemy spodziewać się nagrody. Na ziemi może to być odwzajemniony uśmiech czy wsparcie, gdy sami jesteśmy w potrzebie. Obfitości nagrody w niebie nie zdołamy sobie wyobrazić. Co dałeś dziś innym albo jakie dobro zamierzasz w tym dniu komuś wyświadczyć?

Nieprzychylne sądy wydajemy także o sobie samych. Potępiamy siebie, rozpamiętujemy dawno wyznane grzechy, nie dajemy sobie sami miłości… A przecież żeby kochać innych, trzeba najpierw pokochać siebie. Do tego wzywa Boże przykazanie miłości bliźniego: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. Posłuchaj ponownie Ewangelii tak, jakby dotyczyła twojego stosunku do siebie samego. Jak możesz stać się dla siebie bardziej miłosierny?

Spróbuj na koniec porozmawiać z miłosiernym Panem Jezusem o tym wszystkim, co wydało ci się ważne podczas tej modlitwy.


Chwała Ojcu…