Thursday, 09 marca 2023

Pan Jezus w swoim nauczaniu często używa rozmaitych porównań i przypowieści. Dzięki temu Jego nauczanie jest ponadczasowe. Dzisiaj także chce na coś zwrócić twoją uwagę. Coś ci pokazać, o czymś przypomnieć. Wsłuchaj się przez chwilę w siebie. 

Łk 16,19–31
Jezus powiedział do faryzeuszów: „Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: «Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu». Lecz Abraham odrzekł: «Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas». Tamten rzekł: «Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki». Lecz Abraham odparł: «Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!» «Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą». Odpowiedział mu: «Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą»”.

Bez względu na to, czy jesteś bogaty, czy bardzo ubogi, u bram twojego pałacu zawsze ktoś leży. Tym „kimś” może być: ktoś bliski, ktoś mniej lub bardziej ci znany, niekoniecznie cierpiący z powodu materialnego ubóstwa. Równie dobrze może to być głód miłości, akceptacji, spotkania z drugim człowiekiem. To może być głód lub nieznajomość Boga, zwykła potrzeba bycia wysłuchanym. Kto jest twoim Łazarzem dzisiaj: dziewiątego marca dwa tysiące dwudziestego trzeciego roku? 

Miłość Boga i bliźniego to nie tyle mądre myśli lub słowa, ile konkretne codzienne spotkania. Nie można bowiem kochać Boga, którego nie widać, jeśli nie kochamy bliźniego, który jest obok. Wystarczyło tak niewiele, by obdarować Łazarza! Może wystarczyło tylko zapytać: „Bracie, czego potrzebujesz?” albo chwilę z nim pobyć przy tej bramie. I tego zabrakło. Do czego w relacji z twoim Łazarzem dzisiaj Pan Bóg cię zaprasza? 

„Między nami a wami zionie ogromna przepaść”. Te ogromne przepaście są wprost idealne, by z zaufaniem oddać je Bogu. Nasza słabość, niemoc, brak sił lub zwykłej odwagi zdają się wołać do Pana Boga o Jego łaskę i moc. Do ciebie jednak należy decyzja, czy zechcesz Go poprosić, by przepaść pomiędzy tobą a drugim człowiekiem (bez względu na jej źródło) przestała cię pochłaniać.

Porozmawiaj z Panem Jezusem o tym, co najbardziej poruszyło cię podczas tej medytacji. 

Chwała Ojcu…