Ustawienia

Ulubione 0
28
03.2024
Wielki Czwartek J 13,1–15
0,00 / 0,00

Thursday, 02 lutego 2023

Okres zwykły, Łk 2,22-40
Święto Ofiarowania Pańskiego

W historii mają miejsce zdarzenia nazywane później epokowymi. Uczestnicząc w nich lub śledząc je w mediach, mamy poczucie udziału w czymś wielkim – choć nie zawsze zdajemy sobie sprawę z ich znaczenia i przyszłych konsekwencji. Dzisiaj Ewangelia zaprasza nas do uczestnictwa w takim wydarzeniu.

Łk 2,22-40
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Ofiarowanie Pańskie jest, po Wielkanocy, najstarszym świętem chrześcijaństwa. Maryja z Józefem odkrywają swoją misję i tożsamość, jaką nadaje im Bóg. Wiele tam niewiadomych, przeczuć, może lęków oraz ogromnej fascynacji tym, co ma nadejść. Jak reagujesz na myśl, że Bóg również ciebie zaprasza do towarzyszenia im w tej drodze?

Pośród pytań i wątpliwości rodzice Syna Bożego robią to, do czego zobowiązuje ich tradycja żydowska. Poczucie niezwykłości sytuacji nie wbija ich w zachwyt „wyjątkowością”, ale tym bardziej skłania do szukania odpowiedzi w mądrości Izraela. Ich wierność i prostota są drogą dalszego odkrywania i rozumienia Bożego zamiaru wobec nich. Jak reagujesz na niezwykłe poruszenia duchowe i do czego cię one skłaniają? 

Historia objawienia się Mesjasza nie jest prywatną sprawą Józefa i Maryi. Pragnienie, aby wypełniła się obietnica, jest wspólne ludziom dobrej woli. Ich wrażliwe serca rozpoznają działanie łaski Bożej. To ona objawia się poprzez Symeona i Annę. Pokazuje nam, że Boga spotykamy we wspólnocie wierzących. Jakie znaczenie dla ciebie ma twoja wspólnota wiary?

Zostań na chwilę z maleńkim Jezusem, którego trzyma na kolanach Matka Boża i z którym bawi się święty Józef.

Chwała Ojcu…