Wednesday, 11 maja 2022

Wyobraź sobie Jezusa przemawiającego do szerokiego grona uczniów. Znajdź swoje miejsce pośród nich. Wsłuchaj się uważnie w słowa Jezusa.

J 12,44–50 
Jezus tak wołał: „Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby nikt, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś słyszy słowa moje, ale ich nie zachowuje, to Ja go nie potępię. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić. Kto Mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które wygłosiłem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ojciec, który Mnie posłał, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział”. 

Jezus po raz ostatni publicznie naucza. Mówi o sobie, że jest posłańcem, który realizuje misję powierzoną Mu przez samego Ojca. Mówi także, że jest światłością. To światło sprawia, że człowiek widzi wszystko wyraźnie. Jego serce jest wtedy czyste i może dobrze wybierać. Natomiast odrzucając światłość, skazuje się na pozostawanie w ciemności, chodzenie po omacku, na niepewność. Zastanów się, jakich wyborów najczęściej dokonujesz, wyborów światłości czy ciemności?

Jezus zwraca uwagę na Słowo Boże. Człowiek w swojej wolności może słowo wybrać, przyjąć i pójść za nim. Może je także zagłuszyć, odrzucić i nie kierować się nim w swoim życiu. Do czego wobec tego chce zachęcić cię Jezus, o czym chce cię zapewnić?

Słuchając kolejny raz tekstu Ewangelii, pomyśl o tym, że Słowo Boże upomni się kiedyś o należne sobie miejsce i czas. Co chciałbyś w tej sprawie zmienić w swoim życiu?

Porozmawiaj z Jezusem o tym, co najbardziej poruszyło cię podczas tej modlitwy.

Chwała Ojcu…