3. Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski

Już poeta Grzegorz z Sambora w połowie XVI wieku nazwał Maryję „Królową Polski i Polaków”. Zwycięstwo nad Szwedami i cudowna obrona Jasnej Góry, przypisywana wstawiennictwu Maryi, sprawiły, że Polacy uznawali Maryję za szczególną orędowniczkę  i patronkę Królestwa Polskiego. 

Król Jan Kazimierz w 1656 roku złożył swoje ślubowanie i obrał Maryję za Królową swoich państw, w szczególności Królestwa Polskiego. Przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej we lwowskiej katedrze ogłosił, że „Wielka Boga-Człowieka Matka, Najświętsza Dziewica” jest szczególną patronką Królestwa Polskiego. Ślubował szerzyć Jej cześć, wystarać się u Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie święta NMP Królowej Korony Polskiej, przyrzekał wprowadzić w kraju sprawiedliwość społeczną i ulżyć losowi chłopów pańszczyźnianych. Wtedy też nuncjusz papieża w śpiewanej Litanii do Najświętszej Maryi Panny trzykrotnie powtórzył wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”. Zostało to przyjęte z entuzjazmem. 

Jan Kazimierz nie był pierwszym władcą, który oddawał swoje państwo w szczególne władanie Maryi. Król francuski Ludwik XIII, w 1638 roku ogłosił Maryję Wniebowziętą patronką Francji, a 15 sierpnia ustanowił jako święto narodowe. Ślubowanie Jana Kazimierza odbyło się we Lwowie, ale w powszechnym przekonaniu to ikona częstochowska była najlepszym typem obrazu Królowej Polski. Koronowanie obrazu częstochowskiego papieskimi koronami w 1717 roku tylko umocniło te przekonania. Śluby Jana Kazimierza zostały spełnione dopiero po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, kiedy Episkopat Polski zwrócił się do Ojca Świętego prosząc o wprowadzenie święta „Królowej Polski”. Papież Benedykt XV zezwolił w 1920 roku, aby to święto było obchodzone 3 maja, w rocznicę uchwalenia pierwszej polskiej Konstytucji. 
Papież Pius XII, w październiku 1943 roku, poświęcił całą rodzinę ludzką Niepokalanemu Sercu Maryi. Zaraz po wojnie, w 1945 roku, kardynał August Hlond wraz z całym Episkopatem Polski odnowił na Jasnej Górze akt poświęcenia się i oddania Matce Bożej. Wraz z milionową rzeszą wiernych ponowił także śluby Jana Kazimierza. 

W sierpniu 1956 roku, na apel uwięzionego wtedy prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego, cały naród oddał się w opiekę Najświętszej Maryi, Dziewicy-Wspomożycielce. Na Jasnej Górze Episkopat ponowił śluby, jakie złożył Jan Kazimierz. W maju następnego roku wszystkie diecezje i parafie oddały się w opiekę Maryi. Papież Jan XXIII w 1962 roku ogłosił, że Maryja Królowa Polski jest główną patronką kraju i Opiekunką narodu. W roku 1965, na zwieńczenie Wielkiej Nowenny, cały naród, diecezje, parafie, rodziny i każdy z osobna, oddane zostały w święte niewolnictwo Maryi. 

Trzeciego maja 1966 roku, w roku obchodów tysiąclecia Chrztu Polski, prymas Stefan Wyszyński, w obecności całego Episkopatu i wielotysięcznych rzesz wiernych oddał w niewolę Maryi nowe tysiąclecie Polski. W obchodach Millennium Chrztu Polski brał udział kardynał Karol Wojtyła. Na uroczyste celebrowanie tysiąclecia Chrztu Polski zaproszony został papież Paweł VI. Nie mógł jednak przybyć, gdyż ówczesne władze się temu sprzeciwiły. 

Kiedy zatem papieżem został Jan Paweł II, pielgrzymował do Częstochowy, ilekroć był w Polsce. To właśnie on zawierzył cały swój pontyfikat Matce Bożej „Totus Tuus” i wielokrotnie oddawał Polskę, cały świat, poszczególne stany w opiekę Maryi. Maryi, patronce Polski, pokłonił się także papież Franciszek, celebrując z wiernymi 1050-lecie Chrztu Polski.