Saturday, 20 sierpnia 2016

W dzisiejszej Ewangelii Jezus zachęca nas do pokory. Radzi, abyśmy w naszym życiu kierowali się mądrością Bożą, a nie własną, nawet w tych dziedzinach, w których czujemy się fachowcami.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 23, 1-12
Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

Jezus zaczyna od rzeczy najważniejszej – od naszego ducha. Mówi o faryzeuszach i innych nauczycielach religii, „znających się” na Bogu. W ten sposób Jezus walczył o ich nawrócenie. Jakie jest twoje nastawienie do Kościoła hierarchicznego. Czy modlisz się za osoby konsekrowane, aby były dobrymi świadkami Bożej miłości?

Następnie Jezus mówi o rodzinie – „nikogo na ziemi nie nazywajcie Ojcem”. To jest dziedzina fachowości zdecydowanie bliżej nas, bo każdy jest czyimś ojcem, bratem, żoną, córką. I doskonale wiemy – jak to powinno wyglądać, a jakie błędy popełniają inni. Jednak Chrystus i tu zaleca nam pokorę. I odsyła do Ojca, który jest w niebie. Czy uczysz się od Boga Ojca tego, jak masz postępować w swoim domu? Jak kochać, przebaczać, poświęcać swoje dobro, ale też wymagać i karcić?

Na koniec Jezus porusza kwestię bycia mistrzami. Każdy z nas jest fachowcem w jakiejś dziedzinie – buduje, sprzedaje, programuje, leczy, sprząta, uprawia rolę... Ile jest w tobie pokory w codziennym życiu względem złożoności świata, nieprzewidywalności losów, ograniczeń własnego umysłu?

Złóż ciężar odpowiedzialności za swoje życie w ręce jedynej Osoby, która może go udźwignąć i ma nad nim władzę – Boga.