Monday, 12 grudnia 2016

Dzisiejszy fragment Ewangelii przedstawia postawę arcykapłanów i starszych ludu, którzy stoją przed dylematem wybrania właściwej odpowiedzi na pytanie Jezusa. Na początku tej modlitwy proś Ducha Świętego, aby dodał ci odwagi w przyjęciu prawdy.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 21, 23-27
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę? Jezus im odpowiedział: Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodzi chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi? Oni zastanawiali się między sobą: Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” A jeśli powiemy: „od ludzi”, boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». On również im odpowiedział: Więc i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.

Świątynia jest miejscem modlitwy i nauczania. Ludzie przychodzą do niej z otwartym sercem, więc pytanie o „prawo i władzę nauczania” Jezusa wydaje się uzasadnione. Arcykapłani i starszyzna chcą być pewni, że Jezus nie głosi herezji, ale naucza zgodnie z judaizmem. Przyjrzyj się tej scenie. Spróbuj spojrzeć oczami serca na arcykapłanów i starszych ludu. Wyobraź sobie ich twarze, głosy i intonację, z jaką zwracają się do Jezusa.

Jezus wyraźnie nie śpieszy się z udzieleniem odpowiedzi. Jako Ten, który zna ludzkie serca, stawia pytanie o pochodzenie chrztu Janowego. W odpowiedzi na nie arcykapłani i starsi mogą odkryć prawdę o postawie własnego serca. Przyjrzyj się sytuacjom, kiedy nie otrzymujesz natychmiastowej odpowiedzi na zadane przez ciebie pytania. Jakie uczucia ci wtedy  towarzyszą? Co mówią one o tobie?

Arcykapłani pytają Jezusa o Jego uprawnienia do nauczania. W odpowiedzi Jezus pyta dokładnie o to samo. Kto uprawnił Jana do chrztu? Ludzie czy Bóg? Prawdziwa odpowiedź jest tu decydująca. Wymaga bowiem ustosunkowania się do niej oraz udźwignięcia jej konsekwencji. Jednak arcykapłani i starsi nie poszukują prawdziwej, lecz wygodnej odpowiedzi. Jakich odpowiedzi ty poszukujesz? Czy wystarcza ci odwagi, by przyjąć nieraz bolesną, lecz prawdziwą odpowiedź? Co robisz z usłyszaną prawdą?

Na koniec medytacji powtarzaj w ciszy serca słowa psalmisty: „Panie, prowadź mnie w swej sprawiedliwości, wyrównaj przede mną Twoją drogę!”