Friday, 30 listopada 2018

Wyobraź sobie miejsce, które jest ci dobrze znane, które często odwiedzasz, gdzie spędzasz dużo czasu. Niech w tym miejscu po dłuższej chwili pojawi się przy tobie Jezus. Zobacz, jak przychodzi, siada, idzie lub biegnie. Może jest razem z tobą w samochodzie lub w łódce. Pobądź z Nim zupełnie zwyczajnie. 

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Łukasza
Mt 4,18-22
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim. A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.

Jezus ma ducha wędrowca. Jest ciągle w drodze i nigdy nie pozostaje w miejscu. To On przybył tam, gdzie już znajdowali się ci, których chciał powołać na apostołów. Nie oni Go znaleźli, ale On ich. Tak samo dzieje się w obecnych czasach. To Duch Jezusa nawiedza różne miejsca, w których przebywamy. Zaprasza nas do stania się Jego uczniami. Przywołaj z pamięci chwile i sytuacje, w których doświadczyłeś uczucia pokoju, akceptacji, wolności i miłości. 

„Zostawiwszy sieci, poszli za Nim”. To dość dziwne, żeby człowiek zostawił wszystko, co dotychczas robił, i poszedł za kimś, kogo dobrze nie zna. Od razu nasuwa się pytanie: co takiego było w Jezusie, że Piotr i Andrzej zrobili właśnie coś takiego? Inne, równie ważne pytanie brzmi: co takiego było w sercach Piotra i Andrzeja, że na zaproszenie Jezusa odpowiedzieli pozytywnie i odważyli się za Nim pójść? 

Jakuba i Jana Jezus dostrzegł, gdy pracowali ze swoim ojcem. W tamtych czasach to ojciec nadawał dziecku imię i przekazywał mu profesję, określając tym jego przeznaczenie. Jezus zrobił więc coś nietypowego, gdy nadał Szymonowi imię Piotr i gdy nazwał Szymona i Andrzeja „rybakami ludzi”. Doświadczenie Jezusa i Jego wejrzenie może zmienić nasz los, który wydaje się sztywny, już na zawsze ustalony. Czego pragnąłbyś dokonać, gdyby Jezus dał ci odwagę i uwolnił od strachu?

Na koniec podziękuj dobremu Bogu za to, co wydarzyło się w tobie podczas modlitwy, a co jest dla ciebie wartościowe.