Thursday, 31 maja 2018

Dzisiaj stajemy wobec tajemnicy Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Przypomnij sobie, kiedy ostatni raz przyjąłeś Jego Ciało i Krew. Podczas modlitwy wpatruj się w Jezusa, który zmierzając do swojej Paschy, zostawia nam siebie w Komunii Świętej.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Marka
Mk 14, 12-16. 22-26
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, żebyśmy przygotowali Ci spożywanie Paschy?». I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka was człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas». Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, a tam znaleźli wszystko, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im, mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym». Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.

Już opisane w Ewangelii przygotowanie uczty paschalnej ma w sobie coś niezwykłego. Jezus wydaje tajemnicze polecenie odszukania człowieka niosącego dzban wody. Iluż takich było w Jerozolimie? A kim był gospodarz domu, w którym miała się odbyć wieczerza? Jezus chce się skupić na tym, co najważniejsze: na uczcie, spotkaniu przez duże „S”, w zamkniętym gronie bliskich. Traktuje spotkanie z człowiekiem bardzo poważnie.

Z innych Ewangelii wiemy, jak doniosłym momentem był ten posiłek. Jan pisze o umyciu nóg oraz modlitwie Jezusa. To, co najważniejsze, jest jednak najmniej spektakularne – wziął, połamał i pobłogosławił, rozdał i powiedział… Żadnego głosu z nieba czy języków ognia. A była to przecież Eucharystia sprawowana przez samego Boga.

Dzisiejsza uroczystość narodziła się z ludzkiego pragnienia uczczenia Eucharystii, która na co dzień dokonuje się bez rozgłosu, w kościelnych murach na całym świecie. To kolejny Boży paradoks: największy cud przemiany ma miejsce w całkowitej ciszy. W przeciwieństwie do Starego Przymierza Nowe Przymierze jest zewnętrznie zwyczajne i proste. Zastanów się: czy jest coś, co utrudnia ci uczestnictwo w Eucharystii?

Poproś Jezusa, by Eucharystia przeżywana we wspólnocie Kościoła stała się fundamentem, na którym oprzesz swoje życie.