Monday, 23 kwietnia 2018

Wyobraź sobie ziarno leżące w ziemi. Zobacz, jak powoli zaczyna pękać. Następnie wyłania się z niego zielony pęd, który powoli przedziera się przez ziemię i zmierza w kierunku nieba.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Jana
J 12, 24-26
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Kto zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec» 

Jesteśmy ziarnem, o którym mówi Jezus w Ewangelii. Naszym celem jest dawanie życia. Jednak często wydaje się nam, że jesteśmy zbyt mali, wyschnięci, a może nawet pozbawieni jakiejkolwiek energii życiowej. To jednak są tylko pozory, bo gdzieś, w środku nas, jest przeogromny potencjał - dar złożony w nas przez Pana wszelkiego życia. Spróbuj poczuć to życie w sobie.

Dawanie innym życia ma coś z obumierania - strata czasu, energii i nerwów.  Czasami wiąże się to z koniecznością stracenia czegoś, czego nie chcemy zostawić, do czego już zdążyliśmy się przywiązać. Jednak jeśli odważymy się na to, wtedy ta strata staje się zyskiem. Czy miałeś kiedyś doświadczenie takiej przemiany? Jak to się stało?

Jezus zachęca, aby unikać świata, który jest wygodny, przewidywalny, bezpieczny. Mówi nam, że trzeba ruszyć z miejsca, iść za Nim, nawet jeśli do końca nie wiemy, gdzie i dlaczego. Czy chcesz zrobić kolejny krok w drodze za Jezusem? Czego potrzebowałbyś, aby zrobić go zdecydowanie?

Módl się, Panie, naucz mnie obumierania, które przynosi innym życie.