Dziś Jezus staje wobec pytania uczniów Jana o potrzebę postu. Gdy obserwują oni odmienne zachowanie uczniów Jezusa, budzi się w nich zainteresowanie Jezusem, a może także jakiś niepokój.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Mateusza
Mt 9, 14-15
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?» Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».
W tekście Ewangelii słyszymy dialog, który składa się z pytań. Jezus, słysząc pytanie o sprawy codzienne, odpowiada pytaniem, które przenosi na inny poziom i prowokuje głębszą refleksję. Chce ukazać, że sens i wartość postu odkrywamy w naszym wnętrzu. Jaką wartość ma dla ciebie post?
Uczniowie Jana porównują się z uczniami Jezusa. Porównanie to sugeruje, że są przekonani o wyższości własnych praktyk religijnych. Nieraz porównujemy własną religijność z religijnością sąsiadów, znajomych. Na ile szukasz samozadowolenia w porównywaniu się z innymi?
Jezus opisuje towarzyszenie Mu za pomocą obrazu godów weselnych. Zachęca, aby będąc z panem młodym, cieszyć się jego obecnością. On jest Oblubieńcem. Czy twoje życie z Jezusem przypomina gody weselne? Czy umiesz czerpać radość z życia z Nim?
Proś Jezusa, abyś był uczniem, który potrafi przeżywać zarówno radość jak i smutek w łączności z Nim. Niech Pan dać ci poznać, że post i asceza prowadzą do głębszej radości.