Tuesday, 05 grudnia 2017

Jezus mówi o tym, czego potrzeba, aby Go rozpoznać. Mówi o prostocie. Wejdź więc dzisiaj do swojego wnętrza, by tam jej poszukać. Jeśli jej nie znajdziesz, poszukaj w sobie jej pragnienia.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg świętego Łukasza
Łk 10, 21-24
Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić». Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».

Jezus wyraża swój ból i smutek, ponieważ mieszkańcy największych miast Galilei odrzucają Jego naukę i wolą trzymać się swojego starego myślenia. To, co jest ich siłą: wykształcenie, tradycja i prawo — choć mogłoby pomóc w spotkaniu z Jezusem, staje się orężem w sporze. A przecież spór to nie rozmowa, lecz jedna z form walki, jaką toczą ze sobą ludzie. W przeciwieństwie do siły, słabość to doskonała przestrzeń spotkania. Teraz ważne jest, abyś oddał Mu to, co jest w tobie zbyt silne.

Aby się naprawdę głęboko spotkać z innym, potrzeba stać się bezbronnym. Opuścić gardę i odsłonić twarz. Wyobraź sobie, że spoglądasz w lustro. Czyją twarz widzisz? Czy swoją twarz, bezbronną i pełną prostoty, czy twarz jakby cudzą, w masce argumentów i ostrych słów? Co czujesz, gdy tak patrzysz sobie głęboko w oczy?

„Szczęśliwe oczy” - mówi Jezus. Szczęśliwe oczy to te, które patrzą z prostotą. Dostrzegają, że to, co przynosi Jezus, włącza każdego człowieka w wewnętrzne życie Ojca. To jest spełnieniem naszych najgłębszych tęsknot. Tęsknota to najgłębsza delikatność, która prowadzi do bliskości. Pozwól sobie tęsknić za tym najgłębszym doświadczeniem miłości, które prowadzi wprost w ramiona Stwórcy.

Na koniec możesz prosić Jezusa, aby odsłaniał przed tobą prostotę twojego serca. Proś, aby uwalniał cię od lęku, który nakazuje ci żyć w szczelnie opancerzonej zbroi.