Monday, 26 września 2016

Jezus uczy dziś swoich uczniów nowego postrzegania wielkości. Mają oni pragnąć tego, co wielkie w oczach Bożych, a nie tego co wielkie w oczach świata. Poproś o głębokie zrozumienie słów Jezusa i pomoc Ducha Świętego w  ich przyjęciu.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 9, 46-50
Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: «Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki». Wtedy przemówił Jan: «Mistrzu, widzieliśmy kogoś, jak w imię twoje wypędzał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodzi z nami». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Nie zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami».

Uczniowie zastanawiają się, kto z nich jest największy. Jezus daje odpowiedź, w której odwraca kolejność oraz kierunek postrzegania uczniów. Bierze dziecko i stawia je w centrum. Jezus wskazuje na najmniejszych, bo to oni są najcenniejsi w oczach Boga. W kulturze żydowskiej, dzieci i osoby biedne uważano za najgorsze i najmniej istotne. To właśnie takie osoby w perspektywie Bożej są szczególnie umiłowane.

O tym jak trudno jest przyjąć dziecko, świadczą malejące współczynniki dzietności. Przyjęcie dzieci może łączyć się z rezygnacją z siebie i planów dotyczących swojego miejsca w świecie. Bycie małym nie jest pociągające. Jest przeciwne naszemu pragnieniu wielkości. Czy naprawdę chcesz być mały w swoich oczach i w oczach innych?

Posłuchaj ponownie przypowieści Jezusa. Poproś Go, aby pokazał ci, gdzie jest twoje „dziecko”, które masz przyjąć. Przyjmując zaproszenie Jezusa do podjęcia spraw  małych, staniesz się naprawdę wielki.

Nie bój się wziąć do siebie tego dziecka, które stawia przed tobą Jezus.  On jest przy nim. Zrób to w Jego imię. Jezu, pomóż mi pragnąć tego co małe, a nie tego co wielkie.