Ustawienia

Ulubione 0
25
04.2024
Święto św. Marka Ewangelisty Mk 16,15–20
0,00 / 0,00

Tuesday, 26 lipca 2016

Okres zwykły, Mt 13, 36-43
św. Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny
Nie ma takiego serca, które mogłoby się zamknąć przed potężnym światłem Pana Boga. Mało tego, Bóg właśnie szuka tych, którzy ze strachu zamykają drzwi do swojej duszy. Jego pragnieniem jest ich odnaleźć i posłać z Dobrą Nowiną do innych „zamkniętych” serc.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 13, 36-43
Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście». On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha».

Przypowieść Jezusa ma charakter teologiczny, ale jej wyjaśnienie przyjmuje wymiar etyczny. Chodzi już nie tyle o problem obecności dobrych i złych we wspólnocie, lecz o ich ostateczny los. Bez względu na to, jaka jest nasza kondycja duchowa i moralna, zawsze można zwrócić się do Boga z wołaniem o Jego miłosierdzie.

Tym wołaniem staje się codzienna modlitwa. Jest wielu ludzi, którzy nieustannie mówiąc próbują udowodnić, że mają coś do powiedzenia. Tymczasem za mało jest ludzi, którzy pragną w ciszy chłonąć Słowo Boże i nim się rozkoszować.

Wypełnienie serca słowem Boga pozwala utrzymać dobrą kondycję duchową i obdarzać innych wewnętrzną radością i miłosierdziem. Wówczas chwast nie znajdzie gleby, na której mógłby się zakorzenić. Siłą komunikacji z Bogiem – „komunikacji, która szwankuje, która się przerywa, a którą poprzez wyrażoną i przyjętą skruchę można naprawić i rozwijać” – jest zamyślenie się nad Jego słowem.

Na koniec tej modlitwy poproś Jezusa, abyś był tak szczęśliwy przez to, że wierzysz, żeby innych zaczęło to zastanawiać. Nie ma lepszego świadectwa.