Saturday, 04 czerwca 2016

Na początek stań w obecności Boga, który jest miłością… Wycisz się i przygotuj do modlitwy.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 2, 41-51
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca»? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.

Zatroskani rodzice odnajdują Jezusa w świątyni dopiero po trzech dniach. Ewangelista zdaje się tu wskazywać na odkrywanie zarówno przez Jezusa, jak i przez Jego rodziców, Jego przyszłego posłannictwa i losu. Sam Jezus mówi w obecności Józefa, że powinien być w tym, co należy do Jego Ojca. Oni jednak „nie rozumieli”. Pomyśl o sytuacjach w twoim życiu, które choć są przyczyną troski, początkowego niezrozumienia i bólu serca, jednak prowadzą cię ku większej pełni i zrozumieniu…

Opisywane wydarzenie wprowadza nas w życie ukryte Jezusa. Daj sobie czas, by przyjrzeć się Jezusowi, który jako dziecko, młodzieniec, młody dorosły mieszka, uczy się, pracuje w swoim domu rodzinnym. Zobacz, jak w tym obrazie widać pełnię wcielenia się Boga w to, co ludzkie, w czas i codzienność, w pracę i marzenia, w naukę i zdobywanie doświadczenia, w trudne relacje.

Przyjrzyj się, jak w tej codzienności Maryja staje się wzorem chrześcijan, „chowając wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu”. Od wielkiego wydarzenia zwiastowania i narodzin Jezusa minęło już 12 lat, jednak Maryja, choć nie rozumiała wszystkiego, chowała obietnicę i wspomnienia wiernie w swoim sercu, stając się wzorem wierności i kontemplatywnej postawy w życiu codziennym…

Porozmawiaj z Maryją o wielkich obietnicach i wydarzeniach, które wprowadzały cię w drogę twojego życia. O twojej codzienności, wyzwaniu wiary i wierności.