Wednesday, 18 stycznia 2017

Wyobraź sobie siebie pośród ludzi zgromadzonych w synagodze. Przyglądaj się scenie, która ma tam miejsce. Zaproś Ducha Świętego do swojego serca. Posłuchaj Jezusa, który mówi do ciebie.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka 
Mk 3, 1-6
W dzień szabatu Jezus wszedł do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: «Podnieś się na środek!» A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie uratować czy zabić? » Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!» Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.

Każdy cud Jezusa, tak jak dzisiaj uzdrowienie uschniętej ręki, świadczył o tym, że On jest wybawicielem, uzdrowicielem i mesjaszem. Cud uzdrowienia pokazywał, że jest zdolny do uzdrowienia każdej słabości. Jego cała działalność nie ograniczała się do budowania filozofii życia, ale pokazywała, że to, co po ludzku nie jest możliwe, dla Niego jest możliwe. 

Do synagogi przyszli też faryzeusze. Nie interesuje ich człowiek, który cierpi. Mają zupełnie inne motywacje. Ponieważ ich serca są zatwardziałe i zamknięte na przyjęcie łaski Boga szukają argumentów i powodów do oskarżenia Jezusa. Jakie są moje powody, dla których szukam ratunku i uciekam się w modlitwie do Boga? Czy kieruje mną szczera chęć szukania Jezusa, czy szukanie własnego ja?

Jezus zawsze uczył faryzeuszy, że celem przepisów Prawa jest przykazanie miłości. Swoją postawą pokazuje jak ważna jest wrażliwość na drugiego człowieka i na jego potrzeby. Wsłuchując się ponownie w tekst Ewangelii, skoncentruj się na Jezusie i na tym, co czyni. O czym chcesz Mu teraz powiedzieć, aby to uczynił?

Poproś Jezusa o wrażliwość na potrzeby ludzi, którzy są dookoła ciebie. Abyś potrafił przychodzić z pomocą nawet wtedy, kiedy cię sami o nią nie proszą.